कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

शब्दांच्या मायावी सागरात मुक्त पणे विहरावे… उपहासाच्या लाटांना हलकेच शिताफीने चुकवावे अंतर्मनी विश्वासाचा रहावा कायम खोलावा विरहाचा खोल भोवरा… अलगद पणे चुकवावा आनंदाच्या तुषारांनी रोमांचित होउन उठावे अपमानाचे ते शिंतोडे… अलगद पुसून काढावे उन्मादाच्या फेसाळ बुडबुड्यास व्यर्थ हवा नाही द्यायची अहंकाराच्या दगडाची ठेच… तटस्थ पणे चुकवायची कौतुकाच्या वर्षावांनी हर खुन बहकुन नाही जायचं वादळी आरोपांच्या कणांनी […]

आजी आजोबा होते थकलेले थकलेल्या वाड्यात रहात होते. काळाने केला भयानक घात सारं उद्ध्वस्त झालं भूकंपात पण पडताना वाड्याने हात टेकले आजी आजोबांना त्याने वाचविले जख्मी वाड्याला बघून आजोबा खचले अगदी थोडया दिवसांतच देवाघरी गेले आजी मात्र एकटीच राहिली धीराने वाडा नाही सोडला तिनं हट्टाने म्हणाली, आहे मी अजून जिवंत मजेनं या तूम्ही सारी असेच दर […]

अन्याय अत्याचाराविरुद्ध लढण्यास तो बिचकला मनातल्या अर्जुनाला कृष्ण अजुनही नाही भेटला उगाच खोट्या धर्मापायी निरपराध कोणी मारला अश्वत्थाम्याची ती जखम पुन्हा लागली भळभळायला जाणुन बुजून पाप करून त्यांना पश्चाताप नाही झाला त्यांच्यातला कपटी दुर्योधन आज पुन्हा मोठ्याने हसला शकुनीच्या मनातलं कपट ओळखू नाही शकला मनातला धर्मराज आज मला पुन्हा हतबल दिसला अन्याय अत्याचाराविरुद्ध लढण्यास तो घाबरला […]

माझ्यातला चांगुलपणा मी पुन्हा जागवला प्रेमभाव अंतरीचा पुन्हा मी जोपासला मनातली वैरभावना ती कशी कावरी-बावरी झाली प्रेमाच्या सानिध्यात फार काळ नाही टिकली खूनशी वृत्ती ती मन पोखरत राहीली चांगुलपणाला घाबरून प्रेमाला शरण आली तिरस्काराचे ते पेटते बाण होते जरी सुटलेले आपुलकीच्या ओलाव्याने आपसुकच ते विझलेले रोषानेही मग आपला रस्ता तेंव्हा बदलला द्वेषालाही अस्तित्वाचा जणु उबग आला […]

माझी लाडकी माझी आई झाली होती, कोवळ्या हातांनी मला थोपटू लागली. ती आठवण मग उतरवली मी कागदावर.