कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

मन्या इंजिनियर फिरता फिरता बघायाचा नुसत्याच पोरी; म्हणायचा अन मनाशीच की पटविन मी, हि सरीता गोरी; मिचकावुनि मग उजवा डोळा आणि उडवुनी डावी भिवयी, भिरकावुनि ती तशीच ध्यायचा लकेर बेचव जैसा गवयी. ऑफिसातली ड्रॉईंग्ज बघणे; जिग, फिक्स्चर जॉब्ज अर्जंट, ऑइल तेल अन कुलंट नळीचे चेकिंग करणे आकडे कोळित; स्वप्नांवरती धूर सांडणे क्वचित बिडीचा वा मशीनचा धडधड […]

केलेस प्रेम तू ही भलत्याच गं धिटाने उरली उजाड वस्ती तू जिंकली कटाने ​ मी हा असा कफल्ल्क माझी उदास गाणी विराण या जगाची झालीस पट्ट राणी ​ देऊ कसे तुला मी आणून चंद्र तारे जखडून घेतले मी हे पाय या धरे वर घेऊन स्वप्न पंखे आलीस तू अशी का आधीच भंगलेली स्वप्ने इथे किती तर […]

किती, कसे, कुठे शोधू तुला अशी कुठे? तूं हरवुनी गेली… लोचनी रूप तुझेच लाघवी पापणी, नित्य पाणावलेली… प्रतीक्षेत हरविले दिन ते सारे क्षितिजी सांजाळ थबकलेली… निलांबरी, मोहोळ आठवांचे निमिषात तूंच उठवूनी गेली… हे सारे, आज कसे विसरावे अशी कुठे गं तूच हरवून गेली.. प्रीतिवीण कां? जगणे असते धुंद श्वासात, गंधाळते बकुळी शीणलो तरी वाटते तुला पहावे […]

लहान असताना लहानपण नको असतं मज्जा असते पण शिस्त नको असतं म्हणून पटापट मोठ्ठं व्हायचं असतं सालं…..माणसाचं असंच असतं आजोळी गावाला जायचं नसतं चुलीतल्या निखार्‍यांवर काजू भाजत कोपरापर्यंत रस गळणारा रायवळ बदाक् कन परसात पडलेला फणस त्यातले पिवळेजर्द गोडूस गरे दुपारी खळात वाळवलेली आंबापोळी कच्च्या फणसाचे तळलेले गरे हे सगळं हवं पण गाव नको असतं सालं…..माणसाचं […]

पुरातन काळापासून खांद्यावर ओझे वाहणे हाच एककलमी कार्यक्रम समाजातील सामान्यांसाठी ! त्यावेळी पालखीत बसलेले मंदिरातील देव होते, सरदार होते , दरकदार होते ! संत होते , महंत होते, पंडित होते ! आज सजलेल्या पालखीत खासदार आहेत, आमदार आहेत , मंत्री आहेत , संत्री आहेत त्यांचे काटेचमचेपळ्या आहेत ! ओझे वाहणारे भोई मात्र तेच आहेत, समाजातील सामान्य […]

अंगवळणी पडल्या दुःखवेदनां सभोती निर्विकार सुख संवेदना सारेच आपुले सख्ये सखेसोयरे परी दुर्मिळ झाल्या प्रीतभावनां…. भास शुष्कतेचे, संपली मृदुलता गोठले प्रेम, प्रीती कवटाळतानां हरविला प्रीतवात्सल्य जिव्हाळा हाच शाप कां? जन्म भोगतानां…. अंमल हाच कलियुगाचाच सारा वाटते, भोग प्रारब्धाचे भोगतानां युगायुगांचा हा दुर्लभ जन्म मानवी तिथे कुठली सुखदा वात्सल्याविना…. रचना क्र. ९९ ८/८/२०२३ -वि.ग.सातपुते.(भावकवी) 9766544908

स्वातंत्र्यदिनी मातृभूचे आक्रंदन घामेजले शरीर, भडका दिशांत झाला दूषित भूमी झाली, वारा विषारी झाला तोडुनी वृक्षराई, डोंगर उजाड केला निसर्ग कोपूनिया दुष्काळ माथी आला स्वातंत्र्यतेज आमुचे, सारे दूषित झाले आम्हीच हे स्वहस्ते, ऐसे अघोर केले ऐशा कुकर्मी आज,जनताच त्रस्त सारी स्वातंत्र्य हे कशाचे? ना संपली गुलामी सारे विषारी अन्न,भाजीत विष मिळते पाणी नदीतले ही, सारे अशुद्ध […]

आला पंचमीचा सन,घेऊन माहेरचा सांगावा बैलं जोडुनं डमनीलं,आला घ्याया भाउराया. वाट माहेराची सये,कटता कटेनं लवकर, मन व्हतया पाखरू,धुंडे माहेरचं आंगणं. डमनी भाऊरायाचीबाई,नाद घुंगराचा छुनछुनं, मन होई कासाविस,पाह्या माहेरचं गणगोतं. माहेरात सखीबाई,दारी मिजाज उंबराची, आठवे लहानपणचा झोका,मन लहानुनं जाई. आला पंचमीचा सनं,झोका झाडालं बांधला, वरसाची नवलाई,खेळं हौशीचा मांडला सासुरवाशीन मी गं सये,सुखं माहेरचा झोका, झोका खेळी वार्‍यासंग,ईसरे […]

मोहरलेल्या सृष्टी गर्दी पर्णफुलांची झुळझुळतो वारा मस्ती भावनांची… निसर्गाची जादुई प्रचिती प्रसन्नतेची ठेवा चैतन्याचा उधळण आनंदाची… कवटाळीता सुखा साक्ष स्वर्गसुखाची स्पर्श मांगल्यमयी अनुभूती देवत्वाची… जीवन व्हावे पावन ही भावनां अंतरीची तो कृपाळु कनवाळू आंस त्याच्या कृपेची… रचना क्र.९४ ३/८/२०२३ वि.ग सातपुते (भावकवी) 9766544908

बरसता श्रावणसरी,मन पाखरून जाई, ओली ओली हिरवळ,मन हारकुन जाई. आला श्रावण घेऊन,सखे घन काळेभोरं, त्यांनी बरसुन गेले,देले सुखाचे आंधनं. आंधनात तिलं आलं,नच पाणी ते जिवनं, धरू घटाघटा पिई,मिटे व्याकुळ तहानं. पशु-पक्षी,झाडं वेली,डौल डौलती डौलातं, नक्षी शोभे फुलं वेलं,शोभे कोंदनं गोंदनं. लेणं आहेव हिरवं,काळी करे हिरवा तालं तिचा आहेव शृंगार,भाळी शोभे फुल लालं. आहेव काळी धरूमायं,तिनं लेला […]