इतर सर्व

जुन्या काळातील चित्रपटात एक सीन हमखास रहायचा, तो म्हणजे नायिका बागेत चालत असते… चालता चालता तिच्या पायात अचानक काटा रुततो… शेजारी असलेला नायक अलगद तिच्या पायातला काटा काढतो… चित्रपट पुढे सरकत जातो. थोडक्यात काय तर चित्रपटात नायक-नायिकेचे प्रेम फुलवायला आणि चित्रपट पुढे सरकवायला काटा कारणीभूत ठरतो… […]

लेखक – अतुल चौधरी – `आम्ही साहित्यिक’चे लेखक  – सर्वसामान्यांच्या साहित्य संमेलनापासून काय अपेक्षा असतात; त्यांचा व्यासपीठावरील सहभाग महत्त्वाचा असू शकतो का? […]

काय हाती सरतेशेवटी, जीवन पुढे पुढे जाते, करत रहावी पुढची बेगमी, पैलाची वाट बोलावते,–!!! या तीरावरून त्या तीरी, पोहोचणे असते का सोपे, ऐलाची हाक सतत कानी, मध्ये उगी खेचती भोवरे,–!!! ऐहिकाची ओढ राही, पाणी ढकलत राहते, लौकिकाचा छळ नशिबी, तनमन गटांगळ्या खाते,–!!! स्वर्गच जणू पैलतीरी, नरकातून वाहत जाणे, सुख- दु:खांनी श्वास कोंडती, हेलकाव्यांचेच ते जिणें,–!!! मरण […]

आयुष्यातली सर्वात मौल्यवान गोष्ट म्हणजे आनंद..! गमतीची गोष्ट अशी की, मौल्यवान असूनही परमेश्वराने आपल्याला ती विनामूल्य दिलेली आहे. पण त्याहूनही गमतीची गोष्ट अशी की, आपल्यापैकी बऱ्याच लोकांना आयुष्य संपेपर्यंत त्याचा पत्ताच नसतो. […]

मला नाटकात काम करायची हौस कधीच नव्हती. लहानपणी नाटकात किंवा सिनेमात सगळं खोटं असतं हे सत्य भिनलं होतं. लहान मुलांच्या विविध वेष स्पर्धेत (Fancy Dress Competition) मध्ये मला एक गुराखी बनवला होता. “अहो मी गुराखी आलो, गुरे घेऊन चाराया ” हे गाणं म्हणत स्टेजवर नाचलो. मला बक्षीस मिळालं होतं. […]

काही दिवसांपूर्वी मी एका व्यक्तीला भेटले, त्या व्यक्तीविषयी, तिच्या आयुष्याविषयी ऐकल्यावर खूप वाईट वाटले….त्यावर सुचलेल्या काही ओळी आहुती! (१४-०८-२०१८) अशीच अगतिक झाले होते, स्वप्न झुल्यावर झुलत होते, मी प्याला त्याच्या प्रेमाचा, अमृत समजुनी पित होते… ओवला मणी त्याचा नावाचा, भाळी कुंकुम टिळक लावले, होम पेटला संसाराचा, आहुती म्हणूनी स्वतःस चढवले… रोज रोजचे तंटे वाजले, अंगी लाल […]

समस्त जीवांस अक्कलकोट मध्ये प्रत्यक्ष दिसणारी परब्रह्म मूर्ती चैत्र वद्य त्रयोदशी, सहवद्य चतुर्दशी, शके १८००, सन १८७८ ला समाधी लीलेचे निमित्त करून पृथ्वीतला वरून गुप्त झाली. […]