कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

मला वाचवा वाचवा नका खुडू हो या जीवा जग आम्हा ही दाखवा मी मोलाचा ठेवा।।१।। अधिकार जन्मायचा आशिर्वाद ईश्वराचा हक्क स्वप्न बघायचा का हिसकावता।।२।। मी देशाचा अभिमान हवा तुम्हा स्वाभिमान कराल माझा सन्मान प्रजा टिकवाल।।३।। जगा आणि जगू द्या हो दिवा विझता इथे हो पणती कामा येई हो तिला जगवा हो।।४।। मी धडपडणारच मी जगी वाचणारच […]

आम्ही साहित्यिक आहोत रमू सदैव लेखणीत लिखाणात भाव असोत चलाख शब्द पेरणीत सौ.माणिक शुरजोशी

तिळगुळाचा सण स्नेहाचा संक्रांती सण महाराष्ट्राचा पतंग उडे नभात सडे पतंगाचेच युद्धची झडे ही काटाकाटी नी वाटाघाटी मौजची भारी प्रितीची दाटी सौ.माणिक शुरजोशी नाशिक १३/१/२०

रामास शोधण्या मी धामास जात नाही धोंड्यास मानने हे माझ्या युगात नाही   देवास भेटण्याला गर्दी जमाव सारा त्या माणसातली तीमा झी जमात नाही   तीर्थास लोक जाता देवास मागता ते तीर्थामधील देवा ऐकूच येत नाही   कित्येक सोसले मी घावास पोसले मी धावून संकटी तो काळास येत नाही   शोधावयास देवा मी माणसात गेलो तेथेच […]

नित्य नेमेची पावसाळा पुन्हा हिवाळा उन्हाळा परिवर्तन नियम सृष्टीचा विविधतेचा गोतावळा ।।१।। विविधतेचा गोतावळा परिवर्तित होतो डोलारा फुलताच लतिका साऱ्या जिथे तिथे फुले फुलोरा ।।२।। जिथे तिथे फुले फुलोरा तंत्रज्ञानाने जीवन बदला जुने असतेच सोने हो नव्यात हिरा असे दडला ।।३।। नव्यात असे हिरा दडला म्हणून जुन्याचा हट्ट सोडा परिवर्तनात हित साधा जुन्या बरोबर नविन जोडा।।४।। […]

कन्या रत्न हे जन्मता सदा असावे स्वागता जाईची रे भासे कळी ह्या अंगणामध्ये ती रांगता का खुडता रे सुगंधी कळी तीचं नशिब असे तीच्या भाळी का रक्ताने हात माखता घेऊन तो निष्पाप बळी आई म्हणजे ईश्वर असे मुलीमध्ये तो का न दिसे भावी जगाची तीच आई उमटते सोनपावलांचे ठसे शिवा जन्मला जिजा पोटी सावित्री झाली क्रांती […]

(१) जेव्हा लेखणी बोलते भाव मनीचे सांगते सत्य प्रकाशी करते नवे साहित्य योजते (२) जेव्हा लेखणी बोलते शस्त्रा सम ती भासते गुपित उलगडते मनीची व्यथा मांडते (३) जेव्हा लेखणी बोलते साहित्य शब्दी डोलते अंतरंगी झेपावते स्वैर नभी संचरते (४) जेव्हा लेखणी बोलते शब्दबाग फुलवते स्व-गंधी दरवळते सारस्वतात धुंदते (५) जेव्हा लेखणी बोलते काव्यसरिता वाहते हक्कासाठी ती […]

लिहिले आजवर खूप, काही राहून गेले बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …   रोज सकाळी घाईत चेहरा पाहून जाई थकून येतो बाळ जेव्हा झोपून जाई असाच झालो मोठा डोळे सांगून गेले बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …   कष्ठ उपसले आईची त्या कदर होती लाड पुरवले बापाने ती उधार होती हात फिरवला जेव्हा डोई कळून आले […]

मोहरली ही लेखणी काव्यात नित्य रमली लेखणी माझी देखणी काव्य सुमे स्फुरली ।।१।। परखड बोलते ही शब्दवार करते ही झरझर स्त्रवते ही जहाल वाटते ही ।।२।। तोलून मापून भाव योजून मोजून घाव व्यक्त होई भरधाव जपूनच हो राव ।।३।। अग्रलेख नित्य लिही कधी ललित लेख ही भारुड,गवळण ही रचे छान ओवी ही ।।४।। सौ.माणिक शुरजोशी नाशिक