कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

खारेपणा हा अंगी असतां, कोण खाईल केवळ मीठ, परि पदार्थाला चव येई, मिसळत असता तेच नीट ।।१।।   जीवन सारे खडतर ते, भासते मिठासम मजला, केवळ जीवन बघता तुम्हीं, पेलणें अवघड सर्वाला ।।२।।   तेच जीवन सुसह्य होई, ‘आनंदात’ जेंव्हां मिसळते, हर घडीच्या प्रसंगामध्ये, समाधानाचे अंकूर फुटते ।।३।।   डॉ. भगवान नागापूरकर ९००४०७९८५०

दया प्रेम हे भाव मनी,  जागृत कर तू भगवंता । तुला जाणण्या कामी येईल,  हृदयामधली आद्रता ।। १ शुश्क मन हे कुणा न जाणे,  धगधगणारे राही सदा । शोधत असता ओलावा हा, निराश होई अनेकदा ।। २ पाझर फुटण्या प्रेमाचा ,  भाव लागती एक वटूनी । उचंबळणारे ह्रदय तेथे,   चटकन येईल मग दाटूनी ।। ३ दया […]

करूं म्हटले करूं न शकलो   रोकू म्हटले रोकू न शकलो जे जे स्फूरले येईल ते ते    ठरले असते होईल ते ते  १   बघूनी बाह्य जगला ठरवी   मिळवीन तेच सुख भावी त्याचेसाठी स्थिती आगळी   उमज न येई ती सगळी  २   धडपड करीतो गडबड करीतो   त्याच चाकोरीतूनी जाऊ लागतो सुप्त गुण हे अंगी लपले   उभारून ते येतील […]

खिशांत माझ्या पडली होती, सुटी नाणी काही, वस्तूंची ती खरेदी करण्या, सर्व बाजार पाही ।।१।।   सराफ्याच्या दुकानी दिसला, एक हिऱ्याचा हार, डोळे माझे चमकूनी गेले, फिरती गरगर ।।२।।   दाम विक्रीचे जाणूनी घेता, हताश मी झालो, हातातील धनाचे मोजमाप, करू मी न शकलो ।।३।।   दोन वेळची पूजा करूनी, जप माळ जपती, खूप साचले पुण्य […]