Articles by प्रसाद सदाशिव कुळकर्णी

हल्ली एक सगळीकडे – नवीनच फॅड झालंय, भावनांना समाजाच्या – खूप महत्त्व आलंय. कशामुळे दुखावतील त्या – नाही सांगता यायचं , शक्यतो आपण आपलं – सांभाळून बोलायचं. जाती पक्ष नेते – So called आदराची स्थानं, कुणाहिसाठी कडवी होतात – यांची बेताल मनं. दुखावली की चालून येते – झुंड अविचारी अंगावर, सपशेल शरणागतीशिवाय पर्याय – काहीच नसतो […]

त्या पाच बाय दहाच्या खोलीत – एक लोखंडी कॉट रहाते, अगदी त्याच खुराड्यात – एक कपाट रहाते, त्यामध्येच अंग चोरुन – चिंचोळी मोरीही रहाते, मोरीशेजारीच वस्तीला – जुनाट टेबल रहाते. राहिल्या जागी मोजक्या – भांडी ट्रंका रहातात. या जुनेऱ्यामध्ये चकचकीत – टीव्ही पण वसतो. फिरणारा पंखा गरमी – खोलीभर फिरवतो. डगडगणाऱ्या खुर्चीवर – श्वास छातीतच कोंडतो. […]

लग्न झालं अन् – ती सासरी निघाली, त्याची मात्र खूप – घालमेल होऊ लागली. काय होतंय नेमकं – त्याला काही कळेना, अस्वस्थपणा जीवाचा – कमी कुठे होईना. खूप वर्षांपूर्वीची ती – आठवण जागी झाली, तशीच एक बारीक कळ – आता हृदयातून गेली. आतली तडफड चेहेऱ्यावर – उमटत नव्हती काही, दुराव्याचे कढ मात्र – फुटत होते तरीही. […]

असेच एका सायंकाळी, सहजी पाहिले आकाशी, निरभ्र निळाईमध्ये न्हाऊनी, बोलू म्हटले देवाशी. उलगडलो उघड्या जमिनीवरती, अनं हाताची केली उशी, निरभ्र निळाईमध्ये न्हाऊनी, बोलू म्हटले देवाशी. आंथरलेला होता वरती, मैलोगणती गालीचा , चमचमणारी नक्षी त्यावरी, वापर केला ताऱ्यांचा. रेलायाला बैठकीवरी, मऊशार ढगांची केली उशी, निरभ्र निळाईमध्ये न्हाऊनी, बोलू म्हटले देवाशी. एकेरीवर आलो अनं मी, साद घातली देवाला […]

गारेगार सावलीचा, भला थोरला आधारवड. पारंब्या झुलवत – अलवार कुरवाळणारा. मनसोक्त खेळलोय, अंगाखांद्यावर त्याच्या. गाढ झोपून गेलोय – मांडीवर पाराच्या. उन्हाळा पावसाळा थंडी – सकाळ सायंकाळ, मग्न व्रतस्थासारखा – वावर तिन्हीत्रिकाळ. मोठा झालोय खेळता खेळता, त्याच्याच सावलीत, तो सतत उभाय आम्हाला – आवर्षणापासून वाचवित. आधारवड आता थकलाय, पानापानांतून सुकलाय. मूळ कुडीतुनच पूर्ण – वृद्धत्वाकडे झुकलाय. निखळलेल्या […]