कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका
तुझे तुलाच अर्पण !
तुझेच घेऊनी तुलाच द्यावे, भासते ही रीत आगळी उमजत नाही काय करावे, तुझीच असतां सृष्टी सगळी वाहणाऱ्या संथ नदीतील, पाणी घेऊन अर्घ्य देतो सुंदर फुले निसर्गातील, गोळा करुन चरणी अर्पितो अन्न ग्रहण करण्यापूर्वी, नैवेद्य तुजला दाखवितो जगण्याचा तो मार्ग दोखवी, ह्याचीच पोंच आम्ही देतो विचार ठेवूनी पदोपदीं, साऱ्यांचा तूं असशी मालक दुजास देण्यातील आनंद, हाच मिळवित […]
पल्याड नेते कधी कधी..
स्वामी निश्चलानंदांची एक कविता
[…]
मुक्ताफळें
“सुमनांजली” या काव्यसंग्रहातून…
[…]
श्री विठ्ठल अवतार
श्री विठ्ठल अवतार श्री विठ्ठलाचे चरणीं विनम्र होऊनी दर्शन घेई मागुनी मी तुझा भक्त १ पुंडलीकास देई दर्शन नसूनी भक्ती तव चरण सेवा माता-पित्यांची करुनी तुजसी पावन केले २ सेवा आई-वडीलांची करीसी परी प्रभू पावन झालासी ही भक्तिची रित कैसी समज न येई कुणा ३ तपाचे मार्ग वेगवेगळे सर्व प्रभू चरणी मिळे हे कुणास न कळे प्रभूविना ४ असोत ती गुरुसेवा माता पिता वा मानव सेवा कुणी करी प्राणी सेवा अर्पण होई प्रभूते ५ […]
“किसन” अर्थात….अण्णाऽवतार…
“सुमनांजली” या काव्यसंग्रहातून… […]
किरण आशेचा
“सुमनांजली” या काव्यसंग्रहातून…
[…]
क्षण साल “गिरा”चा
“सुमनांजली” या काव्यसंग्रहातून…
[…]