Articles by `आम्ही साहित्यिक' फेसबुक ग्रुप

घालून पोतडीत काळ उगा धावतो आहे किती राहिली किती गेली याचा हिशेब मांडतो आहे एक सोनेरी आशा उद्या म्हणून वेडा जीव सुखावतो आहे उद्या कधीही येत नसतो आज हाच रोज उगवतो आहे एकेक क्षण प्रत्येकाच्या सुखदुःखाचा सोबतीनं वाहतो आहे हो प्रवाही सरितेसारखा डबक्यात बेडके चिकार आहेत एकेक दिस असा जगून घे जसा आज हाच अंत आहे […]

अडखळू नकोस सखे बोल जे आहे मनात नको संकोच होउदे संवाद का घुसमटून श्वास कोंडतात? नकोसे म्हणावे नको हवे तेचं घ्यावे पदरात मोह होता, कर स्वीकार उत्सव होउदे रोजच्या जगण्यात आकसू नको तू बाईपणाने ताठ माने चाल जनात सुसाट सुटुदे भात्यातील तीर कर्तृत्वाने उजळू दे स्वत्व येणाजाणारा टोचरा धक्का बसू नको तू आता सहत विरोध कर […]

अंग हळदीत न्हाले म्हणून हुरळू नकोस गं आता हळदीचा रंग रोज अनंत छटांत गं अक्षता त्या रंगीत येता वाट्यास गं आता तसे शुभ्र कण निवडून तू रांध गं तुझ्यातले जे भले बुरे दिसेल अगदी उठून गं आधी लपेटी सारे मायेच्या मखमली पदरी गं बोल लावील कोणी तेव्हा कोसळून उन्मळू नको गं समजून उमजण्या वेळ लागे तेव्हा […]

केशरी क्षितिजी त्या चंद्राची कोर सोबत चांदणी फिरते सभोवार दाटलेल्या सांजवेळी परतून येई सारी पाखरं नसे उजेड संपूर्ण नाही काळोख फार सोबती निघे तो चंद्र जिथवर जाई नजर जणू सखा सोबती प्रेमळ मृदू अलवार निर्मळ नितळ मनी उगी उठे हुरहूर कातळास का कधी सांग फुटेल पाझर रेंगाळू नकोस तेथे तू वेळी सावर आता मनास वेड्या तू […]

मिट्ट काळोख इथे आसपास दिसेना कुठे वाट होतात नको ते भास वाटते जणू थांबले नकळत श्वास ऐकू येतात आता हृदयाचे ठोके खास सोबतीला फक्त किर्रर्र शांत अधिवास स्थिर नाही चित्त फक्त भीतीचा आभास अशात येई हाक सख्या घेई मन तुझा ध्यास तिरीप आली उजेडाची मज येई तुझा तोच सुवास सोबत किती गरजेची हे जाणवले, लागली आस […]

किती तो मोह आता तरी आवर गरजेचं खरं काय याचा करूया विचार आधीची पिढी मानी समाधान खरं पोटापुरत जगणं आपलं आपण बरं एक पिळा दोरीवर दुसरा जोड अंगावर ठेवणीतले एखाद पातळ खणात नसे गच्च अडगळ नसे कधी अतिरिक्त ताण न ऋतू बदलता वरचेवर आजार तृप्त जेऊन सकस घरगुती अन्न बाळसे असे कायम अंगावर टेकता पाठ शांत […]