Articles by `आम्ही साहित्यिक' फेसबुक ग्रुप

ज्याचं त्याने ठरवावं आपलं आपण कसं जळाव धडधडत्या चीतेतली उद्धवस्त करणारा अग्नी व्हावं कि क्रांतीतल्या पेटत्या मशालीची ज्योत व्हावं कि व्हावं स्वार त्या वनव्यावर जे सगळं जंगल जाळून जात ज्याचं त्याने ठरवावं आपलं आपण कसं जळाव उब देणारी शेकोटीतली तापलेली आग व्हावं कि तप्त पोटातल्या अग्नीला विझवणारी चुलीतली राख व्हावं कि स्वतः सहित जळणाऱ्या समईतली प्रकाशीत […]

तांबडं फुटताच गाडी यायची आमच्या फाट्याला सुरूवात व्हायची सडा सारवणाला अन् वेग यायचा जात्याला लहानपणी मांडीवर बसल्यामुळे तिकिट नाही काढायचे शिटावर बसण्यासाठी आम्ही मात्र रडायचे गरीब श्रीमंत करीत नव्हती कसलाच भेदभाव मार्गावरला एकही सुना सोडत नव्हती गाव वृद्ध ,अपंग व महिलांना जागा असायची राखीव आदर करावा सर्वांचा करून द्यायची जाणीव माळरान,डोंगरदऱ्या तुडवीत जायची सुखरूप घेऊन पडत्या […]

मन भुंगा साद घाली येऊ का रे माझ्या फुला झुलवेन तुजला मी करून हातांचा झुला सरले बघ ऋतू कसे बहरत गात वसंत आला शृंगारत तुही बैस ऐसे जणू तू एक धुंद प्याला तुझी लाज अन संकोच थोडा सारे काहीं जाणवते गं मजला पण सोड सखे आता हा बेडा जोडीनं फुलवू बघ बाग आगळा तुझ्या प्रीतीच्या जोडीनं […]

दिव्याची ही ज्योत , सांजवेळी साथ स्वतःला जाळूनही उजळते ती वात, दिव्याची दिवे लागणी अन दिव्याची ही रात सारीकडे सारा उजेड, तिमिरास जागा नाही आत लक्ष दिवे उजळलेत, लक्ष अजूनही प्रतीक्षेत उद्या उगवेल म्हणून कुणी अजूनही बसलेय आशेत तेल जाते जळून नि दिवा होतो शांत, उद्या पुन्हा जळण्यासाठी वाट पाहते ती वात .. — वर्षा कदम.

रात्र वाढत चाललीय हळूहळू बाहेरचे आवाज एकेक कमी होतील काही कर्कश्श, काही गुणगुणते, काही सवयीचे, मग वाढतील आवाज किर्रर्र रातकिड्यांचे लांब कुठेतरी घुमणाऱ्या घूत्काराचे हळूहळू सगळे बाहेरचे आवाज थांबतील… निशब्द मग सुरु होतील आतले मनाचे आवाज, त्याचे दबके शब्द दिवसाच्या कोलाहलात गर्दीत विरलेले गुदमरून आत आत कोंडलेले, सारे काहीं वाहत जाते विचारांची एकच झुंबड गर्दी होते […]

संस्कार, संस्कार कधी करू बाई दिवस नि रात्र, आम्हां रोजचीच घाई सकाळ संध्याकाळ चाले काट्यावर बाई मनातली ममता कोंडून घेते आई घरी सोडून जाताना, जीव तुटतोच गं बाई कामावर असतो फक्त देह, मन कधीच घरट्यात उडून जाई छोट्याशा पिलापाशी हळूच गिरकी घेऊन येई कातरवेळी परतीची वाट खूप दूरची होई पिलाच्या आठवणीत जीव कासावीस होई घरी येऊन […]

आली भाऊबीज आली गं… दिवाळी सरत आली गं माहेरा जायची घाई गं कशी मी आवरू बाई गं उंबऱ्यात येरझारा गं भाऊ येई बोलावाया गं नवीच मी इथे आले गं सोडून कसं तिथ राहू गं हुरहूर जिवा लागे गं ओढ मायेची ओढे गं माझ्याविना ही तुळशी गं पोरकी होऊन सुकेल गं तिथून इथे आले गं इथली सावली […]

उठ गं बये रडतेस काय रोजचाच मार हा सहतेस काय कुणीच नाही येणार अश्रू पुसायला तूझेच तूला टिपायचेत, मग थांबव कि स्वतःला उठ गं बये तुझंच राज्य तुझ्याच घरात तुलाच सारे त्याज्य बसूदे चटके, उठूदे वळ दिवसाअखेर संपते गात्रातले बळ उंबरठ्याच्या आत राहील हे सारं संस्कारांना माती देऊन, नाही बाहेर कुणी बोलणारं ओढायचाय गाडा, एकटीच्याचं चाकावर […]

तुझ्या अंगणात जाईजुईचे गं सडे मन दुखे का गं सखे का गं झाले पाहून वेडे कळ उठे अंतरीही दावू कशी उघडून तुझ्या अंगणाचा हेवा कशी सांगू उलगडून सारे वाटे मज हवे, पर कसे ते मिळावे काटेरी च्या बना आम्ही सदोदित जगावे सुंगधाही पारखी मी, वाटेत काटेच काटे वेल लावू कुठे गं हा, ज्यात परिमळ दाटे वाटे, […]

माज्या कुकवाचा धनी, माज्या डोरल्याचा मनी कवातरि ऐक माज्या काळजातली गानी भिताडानाबी कळतंय रोजचं माज दुकनं तूला का कळू न्हाय, माज झिजून झिजून ह्ये जिणं संगटीने ऱ्हातुयस येकाच खोपीमंदी संगटीने पितुयस येकाच खापरातलं पानी तरी बी ऱ्हातुया कोरडंच वाळवंटावानी दावू कसं रं तूला, माज्या पिरितीतली ज्वानी खोपट्यातल्या गर्दीत हुडकू सांग कसं माज्या काळजातलं इप्सित सांगू तुला […]