कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

पर्वत शिखरीं जाऊन,खोदून आणली माती कौशल्य पणास लावून,केला मी गणपती   ।।१।। मुर्ती बनली सुरेख,आनंद देई मनां दाम मिळेल ठिक,हीच आली भावना घेऊन गेलो बाजारीं,उल्हासाच्या भरांत कुणी न त्यासी पसंत करी,निराश झालो मनांत बहूत दिवस प्रयत्न केला,कुणी न घेई विकत कंटाळून नेऊन दिला,गणपती मी शाळेत भरले होते भव्य प्रदर्शन,हस्तकला कौशल्याचे नवल वाटले गणपती बघून,दालनातील सुरवातीचे चकीत झालो […]

हे भूत संशयाचे छळते कसे मनाला  । करीते सदा परि ते दिशाहीन विचारमाला  ।। एकाग्रतेचा घात होई क्षणार्धात तेथे  । डोलायमान होऊनी स्थिती बदलून जाते  ।। गमवी विश्वास जेव्हां प्रभू अस्तित्व शक्तीचा  । कळला न अर्थ त्याला या सत्य जीवनाचा  ।। येता मनी संशय आपलाच ज्या घडीला  । शोकांतिका जीवनाची ठरे त्याच क्षणाला  ।। डॉ. भगवान […]

रोज सकाळीं प्रात: समयीं,  पूजा करी देवाची  । पूजे मधल्या विधीत,  चूक न होई कधी त्याची  ।। स्नान करोनी नेसूनी सोंवळे,  देव घरांत जाई । भाळी लावूनी गंध टिळा,  मंत्रपाठ गाई  ।। सहयोग देई पत्नी,  पूजा कर्मामध्ये त्याला  । आधींच उठोनी झाडूनी घेई,  स्वच्छ करी देव घराला  ।। करूनी सडा संमार्जन तेथें,  सारवोनी घेई जागा  । देवापुढती […]