टोकन

ही साधारण तीस वर्षांपूर्वीची युनायटेड वेस्टर्न बँक, अंबरनाथ शाखेतील (आताची आयडीबीआय बँक) घटना आहे. पहिला आठवडा व दिवाळी लगेच असल्यामुळे बँकेत गर्दी होती… बचत खात्यातील खातेदार काऊंटरवर टोकन घेऊन कॅशियर समोरील जागेत बसून आपला नंबर येण्याची वाट पहात होते.

या गर्दीत एक महिला आपल्या प्लॅस्टरमध्ये हात बांधलेल्या  दहा अकरा वर्षाच्या मुलासह बसलेली होती. टोकन मुलाच्या हातात होते व तो त्याच्याशी खेळत होता. थोड्या वेळाने त्या महिलेच्या नावाचा पुकारा झाला, तेव्हा टोकन घेण्यासाठी ती मुलाजवळ आली, तर टोकन त्या प्लॅस्टरच्या आत गेले होते व बाहेर काढण्यासाठी त्या मुलाची धडपड सुरू होती.

….आता त्या आईचे ओरडणे सुरू झाले… इतका वेळ मुलाकडे लक्ष न देणाऱ्या आईची तगमग सुरू झाली, आजूबाजूच्या खातेदारांनीही प्रयत्न सुरू केले… तोपर्यंत कॅशियरने पुढच्या खातेदारांना पैसे वाटप सुरू ठेवले होते.अर्धा तास प्रयत्न करूनही टोकन  निघत नव्हते…  तो मुलगा रडून रडून थकला होता. त्या मुलाला शाळेत पडल्यामुळे दहा दिवसापूर्वीच प्लॅस्टर घातले होते व आजच ते काढणार होते. दवाखान्याचे पैसे देण्यासाठीच त्या मुलाला घेऊन ती महिला बँकेतील पैसे काढायला आली होती. ही सर्व हकीकत समजल्यावर शाखाधिकाऱ्यांनी टोकन हरवल्याचा रितसर अर्ज त्या महिलेकडून लिहून घेतला व कॅशियरला पेमेंट करण्याच्या सूचना दिल्या. त्या महिलेसह शाखेतील एक कर्मचारी व शिपाई त्वरित डॉक्टरांकडे गेले. एक तासानंतर टोकन घेऊन सर्व परत आले…

हा एक वेगळाच अविस्मरणीय अनुभव आम्ही सर्वांनी अनुभवला.

-सुधीर तळवेलकर

(आयडीबीआय  बँकतून सेवानिवृत्त, अंबरनाथ.)

(व्यास क्रिएशन्स च्या पासबुक आनंदाचे दिवाळी २०२२ ह्या अंकामधून प्रकाशित)