कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

रूप असे देखणेकाळजां भिडले भारी, डोळे असती लकाकते, पाणीदार जसे मोती, काया कशी तुकतुकीत, नजर फिरता हाले, सुंदर तांबूस वर्ण, त्यावर पांढरे ठिपके, शिंगांची नक्षी डोई, दिसते वर शोभुनी, हिंडते बागडते रानी, कुणी बालिका की हरणी, –?? चपल चंचल वृत्ती, अचूक आविर्भाव मुखी, क्षणोक्षणी मान वेळावी, भय दाटले नयनी,–!!! पाय मजेदार हलती, नाजुकसे ते हडकुळे, पण […]

एका हिंदी कवितेचा मुक्त अनुवाद चादर कायेवर लपेटून,धुक्याची, पायवाटेची सैर करावी, थेंब स्पर्शती पायांना अनवाणी, जाणीवही ती सुखावह किती,–!! निळे-गहिरे स्वैर तरंग, हृदयाला जेव्हा छेदती, असेच आपुले गुपित एखादे, ते कसे उलगडती,–! केसांच्या बटांना स्पर्शून, झुळूक जाते एखादी, आपल्या प्रेमाची जाणीव, देऊन जाते ना कधी,–!!! दूरवर उभ्या झाडांवर, पक्षी कूजन करिती, हृदयाला ताजेतवाने, करुन सोडती अगदी, […]

कोण दिसे हा पाण्यामध्ये,असावा माझाच भाईबंद, चोच बांकदार, रूप देखणे, मनाने दिसतोय स्वच्छंद, गुबगुबीत पांढरी पाठ, कोरीव वर काळ्या रेघा, नजर शोधक पाण्यात, भक्ष्यच भागवेल भुका , सुळकन जो वर येईल, मटकावेन आधी त्याला,–!!! कळणारही नाही याला, कधी गिळले मी माशाला,-? डोळे तीक्ष्णमाझे, नजरही अगदी करडी, पाण्यातील या पक्ष्याची, मात्र भासे मज बेगडी,–!!!! हिमगौरी कर्वे.