Articles by सुरेश नावडकर

रविवारचा दिवस. संध्याकाळची वेळ. मुकुंदराव आज खूपच दिवसांनी फिरायला बाहेर पडले होते. वृद्धाश्रमाच्या नियमानुसार आठवड्यातून एकदाच, फक्त रविवारी त्यांना बाहेर पडता येत होतं. झब्बा, पायजमा आणि खांद्यावरील शबनम बॅग अशा नेहमीच्या पेहरावात ते बराच वेळ बागेत बसले होते.. घड्याळात सात वाजलेले पाहून ते गडबडीने उठले व चालू लागले. कोणत्याही परिस्थितीत त्यांना आठ वाजेपर्यंत शिंदे मॅडमच्या वृद्धाश्रमात […]

मी तीस वर्षांनंतर पुन्हा महाबळेश्वरला चाललो होतो. मी गाडी चालवत होतो व माझ्या शेजारी प्रतिमा बसलेली होती. कात्रजचा घाट सुरु झाला होता.. घाटातील प्रत्येक वळणावर, मला तीस वर्षांपूर्वीचा आमचा मोटरसायकलवरचा पहिला प्रवास आठवू लागला.. मी खेड्यातून शहरात येऊन शिक्षण घेतले. पुणे विद्यार्थी गृहात आश्रमवासी म्हणून राहून ते पूर्ण केले. तेथीलच प्रिंटींग टेक्नाॅलाॅजीचा अभ्यासक्रम पूर्ण करुन डिप्लोमा […]

रविवारची दुपार होती. मी मस्त जेवण करुन गॅलरीतील माझ्या आरामखुर्चीत विसावलो होतो. निवृत्तीनंतरचा काळ हा पुण्यातच घालवायचा हे माझं खूप वर्षांपासूनचं स्वप्न होतं. त्या स्वप्नपूर्तीचं सुख मी निवांतपणे उपभोगत होतो.. सहजच मोबाईलवर फेसबुक चाळताना, मेसेंजरवर एक मेसेज आला. मी मेसेंजर ओपन करुन पाहिलं, तर ‘रेवती जोशी’ असं नाव दिसलं. तिनं मला ‘Hi’ केलेलं होतं.. रेवती, हे […]