कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

चालत होते ,चालत होते पुढचे काही दिसत नव्हते अमानुष हात बाटवत होते मन माझे आक्रंदत होते मदतीस आक्रोश करीत होते कुणी न माझे ऐकत होते नशिबाचे फेरे फिरले होते नर वर्चस्व मज मातीमोल करीत होते क्षणिक हव्यास आयुष्य लोळवित होते स्वप्न माझे अग्नित जळत होते अंधारलेल्या वाटा ठेचकाळत होते मी माझे जीवन संपवत होते — सौ.माणिक […]

तुझ्या रुपाचं चांदणं आलं माझ्याच घरात दुडू दुडू चाल तुझी घर करते मनात तुझ्या रुपाचं चांदणं फुले माझ्या गं दारात त्याचा परिमळ पहा बघ पसरे जनात तझ्या रुपाचं चांदणं नेण्या राजपुत्र आला पाठवणी तुझी केली सुखी रहा सासरला तुझ्या रुपाचं चांदणं भास आभास हा झाला जिथे तिथे तुझी झबी असा वेडा बाबा झाला — सौ.माणिक शुरजोशी […]

लयबद्ध चमचमाट अग्निशिखांचा।। रात्रीच्या गर्भातला प्रकाशित फुलांचा।। लोभसवाणी उतरली तारकादळे।। सोहळा फुलविती अंधाऱ्या अवसेचा।।१।। चंदेरी दुनिया लखलख तेजाची।। भूवरी भंडारदऱ्यास शोभा स्वर्गाची।। चला पाहूया मौज सरत्या वैशाखाची।। ही विलोभनिय दृश्य प्रकाशफुलांची।।२।। किर्र रात्री,धडपड निसर्ग प्रेमींची।। इवल्या काजव्यांचे नर्तन बघण्याची।। वाढताच संख्या अशा सोन किटकांची।। सांगता मान्सून येताच मयसभेची।।३।। — सौ.माणिक शुरजोशी