नवीन लेखन...

श्रेय…

का फार मोठ्या कंपनीचे उदघाटन आहे म्हणून जय्यत तयारी झाली होती. कंपनीचे नाव श्रेय. कंपनीच्या सर्व मजुरांना आणि सहकारी लोकांना आमंत्रित केले होते. कंपनी सुरू होऊन बरेच दिवस झाले होते पण मग आता उदघाटन कसे कोण करणार आहेत हे कळले नाही. पण सगळेच उत्साहाने काम करत होते. […]

मनमंदिर….

सावळा विठ्ठल माझ्या घरी आला. रखुमाबाई सवे गाभाऱ्यात विसावला… माझ्या माय बाईची पुण्याई फळा आली. जणु पंढरपूर अवघी माझ्या घरीच दुमदुमली… गोजिरे साजिरे ते रुप सुंदर मनोहर. पाहताच विसरून गेले हे भवसागर… तू आहेस अनाथांचा नाथ पंढरीनाथ. शरण आले तुला जोडोनिया दोन्ही हात.. तुम्ही येता दोघेही घर झाले माझे पवित्र मंदिर. घरच नाही तर माझे मनही […]

तेंव्हा पासून….

खाद्या प्रसंग माणसाला बरेच काही शिकवून जातो. पण आठवण मात्र कायम राहते. आणि एक धडा शिकायला मिळतो. माझ्या बाबतीतही असेच झाले आहे. मुलं लहान असताना दरवर्षी पास झाले की पेढे आणून देवापुढे ठेवून मग सगळ्यांना वाटत होते आणि त्यांचे कौतुक करत होते. […]

बाईपण..

बाईपण म्हणजे काय हे बाईला समजले पाहिजे. पुरुषांना आपला पुरुषार्थ गाजवावा लागतो. अगदी तसेच बाईला बाईपण निभावून न्यायला लागते. म्हणजे किमान नम्रता. शालीनता. चारित्र्य. त्याग.संयम.सुगरण.स्वच्छता टापटीप. अशा अनेक गोष्टी असतात. शिवाय माया प्रेम आपुलकी. बांधिलकी निष्ठा यादी खूप मोठी आहे आणि हे सगळे अगदी काटेकोरपणे पाळणे शक्य नसेल तर किमान थोडे बहुत असणे आवश्यक आहे नव्हे […]

तिचं आभाळ…

आभाळ भरून आलं. कोणत्याही क्षणी तो कोसळेल असे वातावरण. सगळीकडे काळोख दाटला. अधून मधून वादळाची चाहूल. आणि मंदाताई बेडवर टेकून बसून बघत होत्या. हेडफोन लावून गाणी ऐकत होत्या. का रे दुरावा. का रे अबोला. आणि मागील सगळेच आठवायला लागले. […]

ओळखले का…..

काल एक वेगळा अनुभव आला होता. दुपारी अचानक मोबाईल वाजला. फोन मी कधीच उचलत नाही ऐकू येत नाही म्हणून. त्यामुळे घरचे. नातेवाईक मला फोन करत नाहीत. हो पण कधी कधी काय होते की हे त्यांचा फोन इथेच ठेवून बाहेर बैठकीत वगैरे जातात आणि अशा वेळी काही महत्त्वाचे सांगायचे असेल तर मुलांचा फोन येतो. […]

जे होतं ते चांगल्यासाठी…..

अमरनाथ काश्मीर आणि अजून काही भाग पाहण्यासाठी आम्ही एका यात्रा कंपनीत पैसे भरून ठेवले होते. तीन दिवस राहिले होते. जाण्यासाठी म्हणून सगळी जय्यत तयारी केली होती. […]

माझी मानस वारी…

पडल्या पडल्या करते मी मानसवारी. निघाले सर्व पाश तोडुनी मी माझ्या माहेरी डोईवर आहे तुळशी आईचा मायेचा हात. करेन संकटावर विश्वासाने सहज मात… हातात नाही घेता येत मजला टाळ. पण गळ्यात आहे कायमची नाममाळ.. नाही घडली संसाराच्या मोहात पायीवारी या पुढे तरी कायावाचामने घडो जपसेवा खरी…. नाही घडली सेवा. नाही घडली पायीवारी. अपराधी आहे मी म्हणून […]

जेष्ठांचा आशीर्वाद….

एका पोस्ट मध्ये वाचले होते की जेष्ठ महिना. जेष्ठ वडवृक्ष आणि जेष्ठांचा आशीर्वाद. किती गहरा अर्थ आहे ना?

रखरखता रणरणत्या उन्हाळ्यात जीव कासावीस झाला होता. मन पण उद्विग्न. कधी एकदा पावसाची सर कधी येणार आणि सगळे कसे वातावरण बदलून जाईल याची ओढ असते. […]

माझा बालवाडीत प्रवेश

छे हो मला बालवाडी हे माहित नव्हते. पाच वर्षे पूर्ण झाली की थेट पहिल्या इयत्तेत. आणि पु. ल. यांच्या भाषेतील पालक केजी वगैरे काही नव्हते. चार मैत्रीणीसोबत शाळेत जायचे आणि यायचे. रडले नाही कधीच. पण नोकरी करत असताना मात्र बालवाडीत बसण्याची संधी मिळाली होती ती अशी. माझी नगर परिषदेची शाळा. त्यामुळे पहिल्या इयत्तेत मुलांना प्रवेश मिळणे […]

1 2 3 4 15
error: या साईटवरील लेख कॉपी-पेस्ट करता येत नाहीत..