कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

हासत आली सूर्य किरणे,        झरोक्यातून देव्हाऱयात न्हाऊ घालूनी जगदंबेला,        केली किरणांची बरसात पूजा केली किरणांनी,          जगन्माता देवीची प्रकाश स्पर्शूनी चरणाला,     केली उधळण सुवर्णाची तेजोमय दिसूं लागले,        मुखकमल जगदंबेचे मधूर हास्य केले वदनीं,     पूजन स्विकारते सूर्याचे रोज सकाळी प्रातःकाळीं,      येऊनी पूजा तो करितो भाव भक्तिने दर्शन घेऊनी,      सृष्टीवर किरणे उधळितो कोटी कोटी किरणांनी,       तो देवीची पूजा करितो […]

भंग पावले पाहीजे स्वप्न माझे रातचे तोडणे स्वप्न श्रृंखला नसे मानवी हातचे ।। शिथिल गात्र बनती जाता निद्रेच्या आधीन उघडले जाते मग विचारांचे दालन ।। किती काळ भरारी घेई निश्चीत नसे कांही विचार चक्र थांबता स्वप्न दोष तो जाई ।। रात किड्यानो जागवा स्वप्नावस्थे मधूनी कुकुट कोकीळा येई मदतीसाठी धावूनी ।। वाऱ्याची थंड झुळुक पुलकीत देहा […]