साहित्यिकांचा सहवास – एक संस्कार (भाग ४)
चंदन वृक्षाच्या उपवनात एखादं बाभळीचं झाड़ जरी उगवलं तरी त्या बाभळीच्या झाडाला देखील चंदनाचा गंध येतो .! हाच सहवासाचा परिणाम असतो..! माझ्यासारख्या अगदी सर्वसामान्य व्यक्तीबाबत तेच घडलं !!! हा माझा दैवयोग !! […]
Articles by विलास सातपुते
नातं जन्मोजन्मीचं
माझं तिच्यावरती प्रेम आहे.. तिचंही माझ्यावर प्रेम आहे.. तिला व्यक्त व्हायला वेळ नाही.. हेही एक अव्यक्त सत्य आहे..।।..१ सर्वांचीच मनांतरे जपण्याचा.. तिचाच निष्पाप स्वभाव आहे.. मला ती नेहमीच गृहीत धरते.. मीही सारे सारे जाणून आहे..।।..२ मुलं,सुना,नातवंड, सासुसासरे.. शेजारी पाजारी , नातेवाईक.. सर्वांनाच नेहमी ती जीव लावते.. निरपेक्ष सर्वांसाठी जगते आहे..।।..३ धावपळीत सरतो सारा दिवस.. थकून निपचित […]
भयाण वास्तव
आघात जीवघेणे किती सहावे.. सारे सारे , मूक गिळूनी पहावे.. जीवा न काहीच संवेदना उरावी.. श्वासही सारेच , विकलांग व्हावे.. हवीत कशाला नाती ऋणानुबंधी.. ज्यांच्या विरहात शोकाकुल व्हावे.. जर जन्माचाच शेवट मृत्यू आहे.. तर उगा कुणात कां गुंतुनी रहावे.. प्रेम , वात्सल्य ,लळा , जिव्हाळा.. जर हे अळवावरचे पाणी असावे.. तर नकोच भावप्रीतीचा ओलावा.. पाषाणासम जीवन […]
साहित्यिकांचा सहवास – एक संस्कार (भाग ३)
या १९६३ सालच्या साहित्य संमेलनात मला सहवास लाभलेले. . . . स्व. लोककवी मनमोहन नातू. स्व. लोककवी मनमोहन नातू म्हणजे ” गोपाळ नरहर नातू ” जन्मगाव तासगांव ( कोल्हापुर). जन्मदिन, ११ नोव्हेम्बर १९११. मनमोहन हे त्यांचे टोपण नाव. माझा भाग्ययोगच की मला जीवनात अनेक साहित्यिकांचा जवळून सहवास लाभला. त्यापैकी कै. लोककवी मनमोहन हे एक होते. […]
अव्यक्त मनप्रीता
प्रश्न अनुत्तरीत सदा या जीवनी.. लाभली कां ? जीवा सत्यप्रीती.. मनप्रीता अंतरीची ही निश्ब्दुली.. मी कधीच शब्दात मांडली नाही..।।..१ असलीस जरी तू , दूर कितीही.. तुज मी , कधीच विसरलो नाही.. पाळलीही सुचिता , संस्कारांची.. विरहाची वाच्यताही केली नाही..।।..२ नाते मनहृदयी , सोज्वळ प्रीतीचे.. न उच्छृंखली भोगवादी भावनांचे.. प्रीतीस ! मानुनीया दान संचिताचे.. सत्यता , मी […]
साहित्यिकांचा सहवास – एक संस्कार (भाग २)
… तेंव्हा अत्रे म्हणाले अरे तुला माझे नाव माहिती आहे कां ? मी म्हणालो हो !.. आचार्य प्रल्हाद केशव अत्रे. पण मला काय म्हणतात फक्त प्र.के. मग तुझेही असे छोटे नाव ठेवूया !…. विगसा..? हो… विगसा… छान वाटते !.. मी आतापासून तुला ” विगसा ” हाक मारेन..!!!! त्यावेळी त्यांची विनोदबुद्धि मला कळली नाही, पण मी जोपर्यंत त्यांचे रूमवर होतो तोपर्यंत त्यांनी मला विगसा या नावानेच संबोधले.. !! […]
तृप्तीचे आभाळ
गुलमुसलेली सांज केशरी… गतआठवांचे थवे नभाळी… भावनांचे अंतरंग लाघवी… शब्दांचे प्रतिध्वनी नभाळी… स्वरगंगेत नाहता भावप्रिती… गोधुलीची ही सांज आगळी.. मनस्पर्श तुझा गं स्वर्गानंदी… प्रीतभारली तू कोमलकळी… सत्यप्रीती , हे दान भाळीचे… मकरंद , अमृती हा मधाळी… तृप्तीचे आभाळ अलौकिक… घुमते पावरी हरिची नभाळी.. सांजाळलेल्या केशरी उदरी.. उमलणारी प्रभात सोनसळी.. — वि.ग.सातपुते.(भावकवी) रचना क्र. 61 / ६ […]
साहित्यिकांचा सहवास – एक संस्कार (भाग १)
योगायोगाने मला तर कै. आचार्य अत्रे यांच्याच रूमवर स्वयंसेवक म्हणून काम करण्याची संधी मिळाली ३ दिवस त्यांच्या सोबत राहण्याच योग आला. अनेक दिग्गज म्हणजे त्यावेळचे संमेलनाध्यक्ष बॅरिष्टर न. वि गाडगीळ, श्री. के. क्षीरसागर, राम शेवाळकर, ना. सी. फडके, अशा अनेक महारथी साहित्यिकांना पहाण्याचा आणी त्यांच्या सह्या घेण्याचा योग लाभला हे परमभाग्यच !!! […]
मनसंवेदना
जीवनामध्ये जेंव्हा जेंव्हा कधीही विश्रांतीसाठी… थोडसं हळूच पहुडावं…! एकांतात डोळे मिटावेट…. अन फक्त तूच दिसावीस….! असं सततच घडत असतं… प्रितीत अनावर ओढ़ असते…! हेच मात्र खरं ….!! तू जरी असलीस दूरदूर…! तरीही तुझा स्पर्शभास जाणवतो … मनांतरांची मुक्तमुग्ध भेट होते ….! खरच किति विलक्षण असते निर्मल सत्यप्रितीची ओढ… अनाहत , अलवार , ध्यास, भास, मानसस्पर्श , […]