प्रतीक

भोवतालच्या जगाकडे मी जेव्हा डोळसपणे पहातो
मनाचा आरसा माझा मी अलगद उघडतो
वाटतो मला आंधळा
जगाच्या अधोगतीकडे पाहून
घेत असेल डोळे मिटून
वाटतो मला एकांध
घेत असेल संधी
एक डोळा मारुन
दाखवत नसेल ना लंगडा जीवनातला अधूरेपणा
पृथ्वीवर असता एक डोळा दूजा चंद्रावर रोखून
वेध नसेल ना घेत अनंताचा एखादा चकणा
पुढे आलेले दात दिसतात गाताना रडगाणे
पुढे आलेले डोळे वाटतात ओंगळवाणे
करतो विचार तेव्हा मी कसा असेन
मनाच्या आरशात माझ्या मीच कसा दिसेन
कदाचित दाखवीत नसेन ना मी
दोन पायांवर उभा असलेला एक पशू?

– यतीन सामंत