जग आणि जग..

हसून सोडून देण्यापलीकडे ह्या जगाची फारशी मोठी लायकी नाही..जगाला गांभिर्याने घेतलं की मग हे जग आपलं सरळ जगणंही उगाचंच गंभिर आणि क्लिष्ट करून टाकते..

शेवटी जग म्हणजे कोण, तर आपल्याला जी चार लोकं ओळखतात तेच आपल्यासाठी जग असतं..ही चार-दहा लोकं सोडली तर आपण कसे आहोत व काय करतोयत या विषयी इतर कुणाला काहीच कर्तव्य नसतं..पण आपण काहीतरी वेगळं केलं की मात्र या चार लोकांच्या पलिकडल्या जगाचं आपल्याकडे लक्ष वेधलं जातं..मग असं असताना आपलं हे चार लोकांचं ‘जग’ काय म्हणेल म्हणून आपण आपल्याला मनापासून कराव्याश्या वाटणाऱ्या गोष्टी करण्यापासून स्वत:ला परावृत्त करतो आणि आपल्या सभोवतालच्या चार लोकांच्या जगापुढे मन मारून ‘जग’त राहातो..

‘जग’ आणि ‘जग’ सारख्याच अक्षरांचे दोन शब्द, केवळ ‘ज’च्या वेगवेगळ्या उच्चारांमुळे अर्थात केवढा मोठा बदल होतो..!!

म्हणून म्हणतो, हसून सोडून देण्यापलीकडे ह्या जगाची फारशी मोठी लायकी नाही..या चार लोकांच्या ‘जगा’पलीकडे पाहायला शिकलो की मगच ‘जग’णं काय आणि कशालाठी हे कळतं, कळेल..!!

-नितीन साळुंखे