कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

‘घटना’ जेव्हां घडली अघटित  । कुणीही नव्हते शेजारी  ।। कां उगाच रुख रुख वाटते  । दडपण येवूनी उरीं  ।।   जाणून बुजून दुर्लक्ष केले  । नैतिकतेच्या कल्पनेला  ।। एकटाच आहे समजूनी  । स्वार्थी भाव मनी आला  ।।   नीच कृत्य जे घडले हातून  । कुणीतरी बघत होता  ।। सर्वत्र दिशेनें तो व्यापूनी आहे  । हेच सारे […]

दिसत नाही काय तुला, त्याच्या मधला ईश्वर  । ‘अहंब्रह्मास्मी’ सूत्र कसे मग, तुजला कळणार  ।। देह समजून मंदिर कुणी,  आत्मा समजे देव  । त्या आत्म्याचे ठायी वाहती,  मनीचे प्रेमळ भाव  ।। आम्हा दिसे देह मंदिर,  दिसून येईना गाभारा  । ज्या देहाची जाणीव अविरत,  फुलवी तेथे मन पिसारा  ।। लक्ष केंद्रीतो देहा करीता,  स्वार्थ दिसे मग पदोपदी  । […]

रंग बदलले ढंग बदलले,  साऱ्या जीवनाचे बदलणाऱ्या परिस्थितीने,  तत्व शिकवले जगण्याचे….१, कैफ चढूनी झेपावलो, नभात स्वच्छंदे यश पायऱ्या चढत असतां, नाचे मनीं  आनंदे….२, धुंदीमध्यें असता एका,  अर्थ न कळला जीवनाचा आले संकट दाखवूनी देयी,  खरा हेतू जगण्याचा….३, दु:खामध्ये होरपळून जाता,  धावलो इतरांपाठीं अनेक दु:खे दिसून येता,  झालो अतिशय कष्टी….४, दु:ख आपले निवारण्याते,  आनंद वाटे मनीं इतर […]