Articles by हिमगौरी कर्वे

काळजातला झंझावात, उफाळत बाहेर येत, किती एक वर्षानंतर, जीव जिवास भेटत, स्मृतींची मनात ओळ, केवढेतरी अधोरेखित, दोन टिंबे एका रेषेत, रेखली करत अंत,–!!! आसूंसे भेटण्या जीव, गाली हसे नशीब, लागले करण्या हिशोब, उभे राहून करत कींव,–!!! मनातल्या मनात वादळ, दडपावे भावकल्लोळ, सामोरी येता मूर्त, थांबला वाटतो काळ,–!!!! दिवस आणखी तास, पडले केवढे अंतर, भोवती खूप वर्दळ, […]

विरहार्त रात्र ही,चांदणी नभी चमचमते, भासे तीही एकटी, चमकण्यात कमी जाणवते,–!!! चेहरा तिचा उतरुनी, निस्तेज ती दिसते, का बुडाली कुणाच्या विरही, कोडे मजला वाटते,–!!! असंख्य तारे तारकापुंजी, अवकाश चांदण्यांनी भरलेले, चंद्र दिसे ना कुठे जवळी, रजत किरणांचे लेऊन शेले,–!!! समूहातून दूरच उभी, अंतरी कोलाहल उठलेले, लांबूनही ती दिसते “दुःखी*, पाणी डोळां साठलेले,–!!! वाट बघे सुधाकरांची, जीव […]

तू भासतोस जलदांसारखा, संजीवन बरसवणारा, अविरत निष्काम सेवेला, दिनरात अंगिकारणारा, तू वाटतोस पावसासारखा, चिंब भिजवून टाकणारा, परिसरच काय, ओलेता, तनमनही धुवून काढणारा, तू असशी वाऱ्यासारखा, करारी, स्वयंभू विचरणारा, माहित नाही दिशा रस्ता, सरळ जाऊन थडकणारा, तू विस्तीर्ण समुद्रासारखा, अथांग अपार उफाळणारा, भरती-ओहोटी ना कुणाला, किंचितही घाबरणारा, तू झऱ्यागत नाचणारा , निर्मळ, अवखळ खेळणारा, सेवाव्रत निभावताना, आनंद […]

काळजांचे गुंफीत धागे, प्रीत आपुली जडे, कृष्णावर राधा भाळे, गोकुळास किती वावडे,–!!! सोडून मी आले , सारे घरदार अन् बाळे, सोडला संसार सारा, प्रेम केले रांगडे,–!!! कृष्ण कृष्ण म्हणत म्हणत, तन मन माझे अनावृत्त, अनयाला ही जणू सोडले, हरीशी जेव्हा झाले अद्वैत,–!!! मन, काळीज, अंतर, हृदय, सारे काही त्यास दिले, आता, नाही काही उरले, आत्म्याने आत्म्यास […]

निरांजनात मी ज्योत,अखंड सारखी तेवत, पुढे माझा भगवंत, नतमस्तक मी राहत,–!!! मी समईतील वात, झिजत राहते सतत, चाल माझी मंद-मंद, उजेडाचे रक्षण करत,–!!! मी पणतीतील ज्योत, मंद तरीही ठळक, तमाला मात देत, सर्वांना मार्ग दाखवत,–!!! चिमणीतली मी ज्योत, इवलीशी पण काम करत, धीमी – धीमी प्रकाशत, भोवताल थोडा दाखवत,–!!! मी घरातली लेक, वाढले लाडांकोडांत, तेज माझे […]

विश्व केवढे थोरले, मानव केवढासा बिंदू , तो तर केवळ एक थेंब ब्रम्हांड सारे मोठा सिंधू ,–!!! असे असता गर्व करी, नको इतका अहंकार करी, हातात नाही काही तरी, उगीचच मिशीवर ताव मारी,–!! मेंदू केवढा, बुद्धी केवढी, आचार-विचार मात्र वेगळे, संस्कारांच्या नावाखाली, पोकळ बढाया मारती सगळे,–! हातात नाहीत पुढचे क्षण , काय घडेल त्याचा नेमच नाही, […]

असे असो,– तसे नसो,बातां त्या केवढ्या,–? मग ना तिन्ही त्रिकाळ, गप्पांच्याच रेवड्या, –!!! कुणी शेखचिल्ली येतो, कशा मारीत पोकळ बढाया, कृतिशून्य त्याच्या वागण्यात, केवळ थापा लोणकढ्या–!!!, असे करतो,– तसे करतो, किती असती फुशारक्या, सतत बाकीचे वाट पाहत, याचा अत्तराशिवाय फाया,–!!! कर्तृत्व मी गाजवतो, भूलथापाच उधाणत्या, येता सामोरी तसे आव्हान, पळतो मागे लावून पाया,–!!! संकटांना तोंड देतो, […]

विसरून साऱ्या ताणतणावां ,देवा तुझ्या कुशीत यावे, करून निश्चिंत आपुल्या मनां, वरूनच पृथ्वीला बघावे,–!!! कलंदर वावरणाऱ्या ढगां, सोबत घेत दूरवर हिंडावे, चहूकडे अन् चहूदिशांना, आनंदाने गात फिरावे,–!!! ताऱ्यांसवे फेर धरतां, गगनाला मुठीत घ्यावे, पिऊन आधी रजतकणां, धरणीकडे अभिमानें बघावे,–!!! नकोत भय भीती चिंता, विद्युतलतेसह हिंडावे, कुणी कुठे दहशत माजवतां, लख्खकन कसे चमकून उठावे,-! पाहण्या सूर्य चंद्राला, […]

पक्ष्याचे एक लहानसे पिल्लू आपल्या आईशी बोलत आहे अशी कल्पना करून,—-!!!! दूरवर गगनी उडत निघाली, सगळ्या पक्षांची माला, आई, झुंजूमुंजू झाल्यावरती, उडू दे ग लांब मला,—!!! त्यांच्यासवे फिरेन आकाशी, पाहेन रंगीबेरंगी दुनिया, होईन मग मी खूप आनंदी, विशाल उंच आभाळात या,–!!! निळ्या काळ्या ढगांवरती, कसे स्वार होऊनिया, पक्षी सारे माग काढती, उंच गगनात जाऊन या,–!!! आपले […]