Articles by सौ. माणिक दिलीप शूरजोशी

बाल वय कष्टमय ढिगाऱ्यात झुरतय माय जाते कामावर तिच्या मागे जाई पोर वितभर या पोटाची चिंता असे या आईची कष्टकरी गाळी घाम तेव्हा मिळे थोडा दाम गरिबाची रित न्यारी जगण्याची ओढ भारी जिथे तिथे खडकहे विरंगुळा लेकीस हे दगडात आनंदी ती बघताच सुन्न मती — सौ.माणिक शुरजोशी

ह्या सप्त रंगातल्या इंद्रधनुष्याच्या कमानीखाली मेघराजा गालात हसा ना — सौ.माणिक शुरजोशी

तुझं-माझं आयुष्य आहे एक पिंपळपान वार्धक्याच्या उंबरठ्यावर शरीर झाले जाळीदार…. भुतकाळात शिरलो की आपण दोघे क्षणार्धात याच पिंपळ वृक्षाखाली बसलो होतो तासनतास…. तारुण्यातली रग होती जगण्यातली धुंदी मोठी सुखी संसाराच्या सारीपाटावर पडली दानं खोटी होती. पानगळीच्या ऋतूत पानगळ झाली जवळ तेवढी फांद्यांची जाळी तेवढी शिल्लक राहिली वहीतलं पिंपळपान तुझं नी माझं गीत गात हलकेच पण जाळीतून […]

सप्त शृंगी गडासी वणीची देवी धावत येते गाईन तुझी ओवी पायरी पायरीस हा तुझा स्पर्श मना मोहवी मनी दाटतो हर्ष बोलले मी नवस साडी चोळीचा आले फेडण्या नित्य ध्यास वणीचा रुप सुंदर तुझे हे मोहविते भक्तासाठीच गडा वस्ती करिते लोळण घेतले मी तुझ्या पायाशी आसुसले मी गं वर मिळण्याशी महती गाईन मी आई अंबाई वणी वासिनी […]

निसर्गाचे ऋतू सहा हे सोहळे आता पहा वसंतात हा बहर सृष्टी फुले ही लहर ग्रीष्म ऋतू त्रासदाई दाहकता फार बाई गेला ग्रीष्म वर्षा आली ही अवनी पाचू ल्याली पानगळ शरदात मजा येई चांदण्यात थंडी पडे हेमंतात उब मिळे शेकोटीत हा गारठा असह्य ही शिशिराची वाट पाही ऋतूचक्र फिरते हे आवडीचे सर्वांचे हे सौ.माणिक (रुबी)

अष्टाक्षरी रचना वावर श्येतकरी ह्यो राबतो वावरात दिनरात बिया टाकीसन तिथं उगीसन झाड येत धनी जाय श्येतामंधी रानी थापते भाकर जाई शेतामंदी बाय घर-दार ह्यो वावर कायी शाल पांघरली वरी घामाचा पाऊस बीज माटीतले पाहा येता,धनी करी हौस काळी माय मागे बीज दान देई लय लय तिले माहा नमस्कार तिच्या पुढं जीव काय श्येवटची ओवी माह्या […]

दिव्यांग या विज्ञानाची कास धरुनी करू अडथळे सारे पार पुढे जाऊ सदैव पुढती झेंडा रोवूया अटकेपार सव्यंग असलो ,काय झाले जगण्याचा आम्हा अधिकार अव्यंगासम विक्रम मोडू ही आमुची असे ललकार कृत्रिम पाय,श्रवण यंत्र ब्रेल लिपी असे चमत्कार अवयव रोपण हा मंत्र सव्यंगांसाठीच साक्षात्कार सकारात्मक हा उर्जा वायू सळसळतो या सर्वांगात सहानुभूती सदैव टाळू प्रगती करू सर्व […]