नवीन लेखन...

भय इथले संपत नाही…

तिन्हीसांज नेहेमीच आपल्याला आत्ममग्न करत असते …आपल्या हृदयाला थोडं तरी ओलं ठेवत असते …. रात्रीपूर्वीचा तो प्रहर असतोच तसा …. आसमंतामध्ये अंधार प्रवेश करत असतो … मात्र मावळल्या सूर्याची प्रभा अगदी धूसरपणे क्षितिजरेषेवर रेंगाळत असते …. समुद्रकिनाऱ्यावर अशा वेळी आपलं मन देखील अगदी हळवं झालेलं असतं … अशा वेळी नक्कीच अनेक माणसं … आठवणी मनात फेर धरून असतात …. एखादया अशा नीरव शांत कातरवेळी …. प्रत्यक्षात कधीही न भेटलेली पण मनाला आतून स्पर्श करून गेलेली माणसं अशा वेळी डोळ्यांसमोर उभी राहातात ……. त्याचं मोठेपण … कर्तृत्व .. माणूसपण आपल्याला वेगळीच उदात्त भावनेची अनुभूती देत असतं …. देवाची अशी सुंदर माणसं … देश … राजकीय तत्वप्रणाली … काल…. भाषा या सगळ्या सामान्य कल्पनांच्या पलीकडे असतात … विशेषतः सगळीकडे आप्पलपोटेपणाची … स्वार्थाची बजबजपुरी झालेली असताना अशी काही माणसं जगातल्या सगळ्या चांगल्या गोष्टींवरचा आपला विश्वास शाबूत ठेवत असतात …. त्यांच्याशी आपले वेगळेच ऋणानुबंध असतात ….. बऱ्याच वेळा असं लक्षात येतं की देव काही चांगल्या माणसांना लवकर आपल्या घरी नेतो … अशी मोठी माणसं लवकर गेलेली पाहिली की खूप वाईट वाटतं … अशा तिन्हीसांजेला तर हळवेपणाबरोबर भयही वाटतं …. अशा वेळी समोरचा इतर वेळी मोठया गर्वाने उसळत असलेला … घुमत असलेला समुद्र देखील अगदी शांत … निश्चल असतो …. क्षितिजरेषेवर जी काही थोडी लाली असते … तिला देखील बऱ्यापैकी काळी झाक असते ….

आज सोमवारी … तिन्हीसांजेला मन असंच खूप हळवं झालं ….पार दूर दक्षिणेला … समुद्र किनाऱ्यावर जावंसं वाटायला लागलं …. बारदेशात …. खरं तर अति प्रबळ इच्छा झाली … इतकी की वाऱ्याच्या वेगाने धावत जावं … पण वास्तवातलं जग तेवढं सोपं नाही ना … प्रत्यक्ष जरी जाऊ शकलो नाही तरी मन मात्र शेकडो मैल दूर असलेल्या त्या किनाऱ्यावर गेलंच ………. तिथली आजची तिन्हीसांज फारच हळवी करणारी होती …. खरं तर फार उदास होती …. अस्ताला जाणारा अरुण देखील रोजच्या तेजाने मावळत नव्हता …आज त्याचं रोजचं मनोहारी रूप नव्हतं …. एक वेगळीच उदासी त्याच्या प्रभेत होती …. मन खूप वेळ किनाऱ्यावर फिरत राहिलं … घुटमळत राहिलं …. कविवर्य ग्रेस यांचे शब्द आपोआप मनाला व्यापत गेले ……….

भय इथले संपत नाही, मज तुझी आठवण येते
मी संध्याकाळी गातो तू मला शिकविली गीते

ते झरे चंद्रसजणांचे ती धरती भगवी माया
झाडांशी निजलो आपण झाडात पुन्हा उगवाया

तो बोल मंद हळवासा आयुष्य स्पर्शुनी गेला
सीतेच्या वनवासातील जणु अंगी राघव शेला

स्तोत्रात इंद्रिये अवघी गुणगुणती दुःख कुणाचे
हे सरता संपत नाही चांदणे तुझ्या स्मरणाचे

– कविवर्य ग्रेस

https://www.youtube.com/watch

— प्रकाश पिटकर
Image : Prakash Pitkar….

 

प्रकाश पिटकर
About प्रकाश पिटकर 43 Articles
मी आय.डी.बी.आय. बँकेत गेली ३४ वर्ष नोकरी करतोय. सध्या AGM म्हणून हैदराबाद इथे पोस्टेड आहे. मला ट्रेकिंग, फोटोग्राफी, प्रवास, दूरवरचे स्वतः वाहन चालवत प्रवास, वाचन अशा आवडी आहेत. मी गेली सतरा वर्ष महाराष्ट्र टाइम्सचा फ्री लान्स कॉलमनिस्ट आहे. माझे आता पर्यंत सहज दोन हजाराच्यावर लेख प्रसिद्ध झाले आहेत. मी मुख्यतः ठाण्याचा रहिवासी आहे. प्रवास वर्णन, व्यक्ती-संस्था चित्र, ऐतिहासिक वास्तू, निसर्गातले अनेक विषय.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*


महासिटीज…..ओळख महाराष्ट्राची

रायगडमधली कलिंगडं

महाराष्ट्रात आणि विशेषतः कोकणामध्ये भात पिकाच्या कापणीनंतर जेथे हमखास पाण्याची ...

मलंगगड

ठाणे जिल्ह्यात कल्याण पासून 16 किलोमीटर अंतरावर असणारा श्री मलंग ...

टिटवाळ्याचा महागणपती

मुंबईतील सिद्धिविनायक अप्पा महाराष्ट्रातील अष्टविनायकांप्रमाणेच ठाणे जिल्ह्यातील येथील महागणपती ची ...

येऊर

मुंबई-ठाण्यासारख्या मोठ्या शहरालगत बोरीवली सेम एवढे मोठे जंगल हे जगातील ...

Loading…

error: या साईटवरील लेख कॉपी-पेस्ट करता येत नाहीत..