आई ती आईच – भाग दोन

१९९९ मधे माझे धुळ्याला पोस्टिंग असतानाचा असाच एक हृद्य अनुभव. उन्हाळ्याचे दिवस होते. रात्री ८.३० वाजता सुद्धा डांबरी रस्ता तापलेला. मी धुळे शहरातून स्टाफसह night round दरम्यान नरडाणा मार्गे शिरपूरकडे निघालो होतो.

सोनगीर जवळ ,रस्त्यावरून चाललेल्या एका बैलगाडीला ओव्हरटेक करताना पाहीलं तर गाडीमागे दोरीला एक बकरी बांधली होती . बकरी चालून चालून थकल्यामुळे खाली पडली होती आणि गाडीबरोबर रस्त्याला फरपटत, घसपटत पुढे पुढे जात होती. आम्ही बैलगाडी थांबवली. गाडीवानाला मागे बकरीचे काय हाल चालले होते त्याचा पत्ताच नव्हता. तोपर्यंत माझ्या स्टाफपैकी अशोक रामराजे यांनी रस्त्यावर बसून बकरीचे डोके मांडीवर घेऊन गाडीतील पाण्याच्या बाटलीतील पाणी तिच्या तोंडावर शिंपडण्यास सुरुवात केली होती.

बेशुद्ध बकरीच्या जीवात जीव येऊ लागला होता. ती क्षीण हालचाल करू लागली. तेवढ्यात विविध प्रकारच्या सामानाने भरलेल्या बैलगाडीच्या दिशेने बारीकसा ” बें ” असा आवाज आला. बाळाचा आवाज कानावर पडल्याक्षणी बकरीने स्प्रिंगसारखी हालचाल केली . ती आवरता आवरेना. बाळाच्या विचाराने ती स्वत:च्या वेदना पूर्ण विसरली. तिचा पुढचा प्रवास गाडीतूनच होऊदे असं गाडीवानाला मी बजावले. बकरीला उचलून गाडीमधे ठेवत असताना तिच्या आचळामधून लागलेल्या दुधाच्या धारानी रामराजेंचा शर्ट भिजला. पुढे तर विलक्षण घडले. बकरीला गाडीत ठेवल्यावर , सामानातील खालीवर लावलेल्या नगांमधे, ज्या पोकळीत तिचे पाडस होते तिथे धडपडत जाऊन , मागचे पाय रुंद करून , आपली आचळ पाडसाच्या तोंडाजवळ नेऊन त्याला दूध पाजूनच ती शांत झाली.

आई ती आईच.

अजित देशमुख
(नि) अप्पर पोलीस उपायुक्त,
9892944007
ajitdeshmukh70@yahoo.in