कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

कवितेच्या मागे धावता – धावता मी कधी म्हातारा झालो ? मला कळलेच नाही… माझे तारुण्य चोरून रोज अधिक तरुण होणारी माझी कविता कधी म्हातारी झालीच नाही… माझी कविता आता रोज तरुणांना प्रेमात पडल्याशिवाय क्षणभरही शांत बसत नाही… तिच्या प्रेमात पडलेले माझे म्हातारे हृदय आता फडफडल्या शिवाय रहात नाही… आता मला तिच्यावर कोणतीच बंधने घालता येत नाही […]

चंद्र तू पौर्णिमेचा काळोख मी आमवस्येचा … तुझे सौंदर्य कलेकलेने वाढत जाते पौर्णिमेला ते पूर्ण होते… माझ्या हृदया व्यापून टाकते आणि पुन्हा कलेकलेने कमी होते… आमवस्येला सौंदर्य तुझे शेवटी कुरूप होते… तेव्हाच खऱ्या अर्थाने आपले मिलन होते… ©कवी – निलेश बामणे

हळुवार तू…हळुवार तू … सारेच तुझे हळुवार…हळुवार तू …।।धृ।। हळुवार लाजणे, हळुवार रुसणे, हळुवार हसणे, हळुवार बोलणे ।। १ ।। तुझे हळुवार माझ्या प्रेमात पडणे, तुझे हळुवार मला प्रेमात पाडणे । ।२।। तुझे हळुवार प्रेम हळूच व्यक्त करणे तुझे हळुवार माझ्या हृदयात शिरणे ।।३।। तुझे हळुवार मला हळूच स्पर्शने गालात तुझ्या हळुवार गोड हसणे ।।४ ।। […]

ज्याने रचना केली त्याला 1,00,000 वेळा सलाम करतो.. घरटे उडते वादळात बिळा, वारूळात पाणी शिरते कोणती मुंगी ? कोणतं पाखरू ? म्हणून आत्महत्या करते ? प्रतिकुल परिस्थितीत ही वाघ लाचारीने जगत नाही शिकार मिळाली नाही म्हणून कधीच अनूदान मागत नाही घरकुला साठी मुंगी करत नाही अर्ज स्वतःच उभारते वारूळ कोण देतो गृहकर्ज ? हात नाहीत सुगरणी […]

आम्ही ना म्हातारे, आम्ही आहोत ‘ज्येष्ठ’ उचलू आम्ही जबाबदारी, आम्ही नाही ‘वेस्ट’ फक्त थोडी लागे आता, मधून आम्हां ‘रेस्ट’ कारण दुखतात आता, हात पाय कधीतरी ‘चेस्ट’ खाण्याचेही शौकिन आम्ही, घेतो सगळ्यांची ‘टेस्ट’ त्यामुळेच घ्याव्या लागतात पँथॉलॉजीच्या ‘टेस्ट’ जीवनातील गोष्टींचीही माहिती आम्हां ‘लेटेस्ट’ तरीही माहीत नाही, उरले आयुष्य किती ‘रेस्ट’ वाट पाहतो त्याची कारण, केव्हांतरी सांगेल तो, […]

जर मी तुझ्या प्रेमात पडलो नसतो तर कोठे असलो असतो ? जगातील कोणत्यातरी पैशाच्या उकिरड्यावर गाढवासारखा लोळत असतो… एखाद्या बैलासारखा जगात कोणाच्यातरी सुखासाठी राबत असतो… मदमस्त हत्तीसारखा माझ्याच खोटया अहंकारात फिरत असतो… जगातील निरर्थक सुखे मिळविण्यासाठी निरर्थक भटकत असतो… भविष्याच्या उदरात मी इतक्या सहज शिरलो नसतो… माझ्या जन्माचं रहस्य मी जाणूच शकलो नसतो… जगातील सारी दुःखें […]

रस्त्याने चालताना तिच्या मागून ती वार्‍याची झुळूक होऊन माझ्या मेंदूत शिरताच मला तिच्या सौंदर्याची नशा चढून मी ढकलायला लागताच मला एक पुरुष सावरतो पुरुषी अहंकार नाव असलेला… मग शोधू लागतो माझ्यातील पुरूष तिच्या सौंदर्यात दडलेल्या उणिवा आणि तिच्या कपडयांवर जागोजागी पडलेल्या छिद्रांना ज्या छिद्रांतून तो पाहतो तिला संपूर्ण त्याला ह्वे तसे, मी तिला कधीच विचारत नाही […]

माझाच जन्म व्हावा म्ह्णून माझ्या आई-बापाचं मिलन झालेलं नव्हतं… माझ्या जन्माचं कोडं त्यांना आणि मलाही कधी उलगडलं नव्हतं… माझा जन्म आता मला, माझ्या आई-बाबाला आणि जगालाही ओझं ठरलं होतं… मला शक्य असतं तर या जगात जन्माला येणंच मी स्वतःहून नाकारलं असतं… किती बरं झालं असतं या जगात जन्माला येणं न येणं हे आपल्या हातात असतं… © कवी […]

मी म्हणालो जगाला मला फक्त तुझ्यासाठी आणि स्वतःसाठी जगायचयं… जग म्हणालं मला माझ्यासाठी जगं पण टाळं स्वतःसाठी जगायचं… मी बदललो जगाच्या कल्याणासाठी पण आता जगचं मला बदलतयं… जगात बदल घडवणं आता अशक्य आहे कारण जग आता पाषाण झालयं… © कवी – निलेश बामणे