Articles by सौ. राजलक्ष्मी नीतिन देशपांडे

तुझ्यामाझ्या माथ्यावरती आकांक्षांचा चंद्र आहे नको असा उदास होऊस मला वचन याद आहे! दूर असेल जात वाट माझी पावलं सिध्द आहेत तुझ्या वाटेवरचे काटे माझ्या पायी वेदना आहेत तुझ्या-माझ्यासाठी चांदणं अमृत बनून वहात आहे ! आपली सारी प्रेमगीतं गंगेकाठचे मंत्र आहेत मंदिरातले मंजूळ निनाद हृदयातली स्पंदनं आहेत आजच्या व्यथागीतातही उद्यावरती श्रध्दा आहे ! तुझ्या प्रत्येक पावलापाठी […]

म्हाताऱ्या रिपरिपत्या पावसाचा कंटाळवाणा सूर आळसावलेली जमीन लांबचलांब पसरलेली सुस्त म्हशीसारखी ओल्याकिच्च आंब्यावर जांभया देत कोकिळ मूक पेंगुळलेला क्षण क्षण मोजले तरी स्वस्थ दिवस सरकेना सुस्त अजगरासारखा किती श्रावण असेच निघून जाणार तुझ्याविना?  

गर्दीत माणसांच्या लोटून हाय! मजला स्वप्नात पाहिलेला माझा गुलाब गेला त्या मखमली सुखाला मी स्पर्शिले न होते अजुनी; तरीही त्याच्या का पाकळ्या गळाल्या? शहरात आज साऱ्या ही ‘ईद’ चाललेली त्याच्या स्मृतीत माझा सारा सुना मुहल्ला त्या जायचेच होते निघुनी नवीन देशा का शुभ्र हा दुपट्टा इष्कात रंगविला? –सौ. राजलक्ष्मी देशपांडे

तुझी पावलं माझ्या दारावरून जाताना मी पुसली नाही कधी तुझी पाऊलवाट नि ठरवलं नव्हतं येणं कधीच त्यांच्यामागून | मस्त रंगले होते मी माझ्यातच माझं काही मला खरंच द्यायचं नव्हतं पण तुझी पावलं थबकली माझ्या दारात तेव्हा देऊन बसले सारंच मंत्रमुग्धेप्रमाणं माझे प्राण…माझे श्वास…..माझं जगणं… आता दूर गेलास तर माझे प्राण नसतील माझ्याजवळ संपवण्यासाठीसुध्दा एखादा श्वासही तुझ्याकडून […]

मी तुला स्वप्नात पाहू लागले दूर रानी मोर नाचू लागले दिवस हे नाहीत जरिही पावसाचे का अवेळी मेघ बरसू लागले? चाललो एकत्र इतुकी पावले मी नव्याने तुज बघाया लागले फिरुन का मी षोडषी झाले आता? हृदय माझे धडधडाया लागले काय हे माझे तुझे नाते असे? हृदयास मी माझ्या पुसाया लागले तू नको देऊ उजाळा आठवांना काठ […]

उचलून जेव्हा पापण्या माझ्याकडे तू पाहिले चांदणे चंद्राविना मी सांडताना पाहिले पौर्णिमा उतरुन आली की धरेचा स्वर्ग झाला ऐश्वर्य साऱ्या नंदनाचे बहरताना पाहिले पाहिले तू चुकवूनी सारे पहारे भोवतीचे लाजले मी भासुनी तू लोचनांनी स्पर्शिले पाहतां तू अंतरीचे शल्य माझ्या फूल झाले लोचनांसाठीच या मी ताप सारे साहिले मानिनी होते कधी मी या क्षणी झाले सती […]

माझ्या झेपावत्या पंखांना तूरेशिमपाश बांधलास नि त्यांनी वसा घेतला मायेचा — प्रेमाचा आता या पंखांखालून तू होऊ नकोस – रानभरी ! शस्त्रांचीच सवय होती या माझ्या हातांना ! तू पेटत्या हातात फुलं दिलीस, शस्त्रं आपोआप बोथटली नि फुलांची वरमाला कधी झाली कळलंच नाही ! मी निघाले होते स्वातंत्र्याचा पत्ता शोधीत निखाऱ्यांचा वसा घेऊन सोन्याच्या बेड्या तोडून […]

कवितेच्या तलम पडद्याआडून माझ्या भावना तुला सागतात माझ्या विरहव्यथा शकुंतलेची व्यथा सांगावी दुष्यंताला तिच्या सखींनी तशी क्वचित दुर्लक्षिल्यासारखं क्वचित दाद देत तू म्हणतोस वा ।’ आणि निघून जातोन कसं सांगू तुला कवितेतून? माझ्या कविता तुझ्यासाठी असतात! –सौ. राजलक्ष्मी देशपांडे

आज डोळे उघडताना रंगलेले दिसले सनईचे सूर पहाटेच्या क्षितीजावर… सातच पावलं चालून मी पोचले आभाळाकडे पण देहाचं नातं मातीशी अजून तुटलं नाही… तसं काहीच विसरले नाही, विसरता येणार नाही या मातीनंच माझे घुंगुरवाळे मळवलेत हळूवार खेळवलेत… माझ्या कणाकणात मिसळलेली ही माती.. आठवतंय – श्रावणातल्या धारांनी ही माती थरारताना माझा कणन्कण झेलायचा तिचा शहारा वसंतात ती यायची […]