Articles by सौ. राजलक्ष्मी नीतिन देशपांडे

मी तुला स्वप्नात पाहू लागले दूर रानी मोर नाचू लागले दिवस हे नाहीत जरिही पावसाचे का अवेळी मेघ बरसू लागले? चाललो एकत्र इतुकी पावले मी नव्याने तुज बघाया लागले फिरुन का मी षोडषी झाले आता? हृदय माझे धडधडाया लागले काय हे माझे तुझे नाते असे? हृदयास मी माझ्या पुसाया लागले तू नको देऊ उजाळा आठवांना काठ […]

उचलून जेव्हा पापण्या माझ्याकडे तू पाहिले चांदणे चंद्राविना मी सांडताना पाहिले पौर्णिमा उतरुन आली की धरेचा स्वर्ग झाला ऐश्वर्य साऱ्या नंदनाचे बहरताना पाहिले पाहिले तू चुकवूनी सारे पहारे भोवतीचे लाजले मी भासुनी तू लोचनांनी स्पर्शिले पाहतां तू अंतरीचे शल्य माझ्या फूल झाले लोचनांसाठीच या मी ताप सारे साहिले मानिनी होते कधी मी या क्षणी झाले सती […]

माझ्या झेपावत्या पंखांना तूरेशिमपाश बांधलास नि त्यांनी वसा घेतला मायेचा — प्रेमाचा आता या पंखांखालून तू होऊ नकोस – रानभरी ! शस्त्रांचीच सवय होती या माझ्या हातांना ! तू पेटत्या हातात फुलं दिलीस, शस्त्रं आपोआप बोथटली नि फुलांची वरमाला कधी झाली कळलंच नाही ! मी निघाले होते स्वातंत्र्याचा पत्ता शोधीत निखाऱ्यांचा वसा घेऊन सोन्याच्या बेड्या तोडून […]

कवितेच्या तलम पडद्याआडून माझ्या भावना तुला सागतात माझ्या विरहव्यथा शकुंतलेची व्यथा सांगावी दुष्यंताला तिच्या सखींनी तशी क्वचित दुर्लक्षिल्यासारखं क्वचित दाद देत तू म्हणतोस वा ।’ आणि निघून जातोन कसं सांगू तुला कवितेतून? माझ्या कविता तुझ्यासाठी असतात! –सौ. राजलक्ष्मी देशपांडे

आज डोळे उघडताना रंगलेले दिसले सनईचे सूर पहाटेच्या क्षितीजावर… सातच पावलं चालून मी पोचले आभाळाकडे पण देहाचं नातं मातीशी अजून तुटलं नाही… तसं काहीच विसरले नाही, विसरता येणार नाही या मातीनंच माझे घुंगुरवाळे मळवलेत हळूवार खेळवलेत… माझ्या कणाकणात मिसळलेली ही माती.. आठवतंय – श्रावणातल्या धारांनी ही माती थरारताना माझा कणन्कण झेलायचा तिचा शहारा वसंतात ती यायची […]