ना. सी. फडके (माणूस जगतो कशासाठी ?)

किती मधूर स्वरमालांच्या लहरीवर लहरी त्या माडीतून बाहेर पडत होत्या, आणि सारं अंतराळ व्यापून टाकीत होत्या ! एक लकेर संपताच तिच्या पाठोपाठ दुसरी लकेर निघे आणि पहिलीच्या रेंगाळणार्‍या मधुर ध्वनीत मिसळून जाई. श्रुतिमनोहर झंकाराची विलक्षण गर्दी होऊन गेली होती. जिकडेतिकडे दिव्य स्वरांची कारंजी फुटल्यासारखे झाले होते. कोठल्यातरी विस्तीर्ण उपवनातल्या असंख्य फुलवेली बहरल्या होत्या. कोठे तरी नानाविध सुगंधाचे घडेच्याघडे सांडले जाऊन त्यांचा परिमल अवकाशात भरून गेला होता. कसल्यातरी अवर्णनीय सुखसंवेदनेचे तरंग जिकडेतिकडे उठून त्यावर सारी सृष्टी हेलकावत होती.

— ना. सी. फडके (माणूस जगतो कशासाठी ?)