…एक दीस मीबी असाच रानाच्या डोळ्यामागं सरकणार. रान असंच. वर असं आभाळ. आभाळात ढग येतील, पाऊस-धारा येतील, पिकांतनं पिकं येतील, झाडातनं झाडं येतील, अशीच निघून जातील. माणसांतनं माणसं येतील…मालकातनं त्येचं पोर. पोराचा मालक. पोरातनं त्येचं पोर. पोराचा पुन्ना मालक…जमीन अशीच. अशीच आजच्या पावसागत फुलंल. गवतागत हिरवी हिरवी हुईल. दिसांची पाखरं उडवत उडवत अशीच आजच्यासारखी बसंल..बस बाई. काय बोलत न्हाईस. पर तुझ्या अंगावरचं नगं नगं इतकं बोलतंय. काय कळत न्हाई; तरी मन आतल्या आत ऐकून रडतंय.
— आनंद यादव
Leave a Reply