अरुणा ढेरे (अर्ध्या वाटेवर…)

आम्ही गाभार्यातला गोपालकृष्ण पाहिला. त्रिभुवनातलं सगळं वैभव ज्याच्या पायाशी लोळतं आहे, असा देव जर कल्पनेच्या डोळ्यांनी पाहिला तर आपल्याला कसा दिसेल, तसा तो प्रत्यक्ष समोर होता. त्याचं घराघरातल्या आईला भावलेलं रूप गोकुळातल्या खट्याळ कान्हाचं, तरुण मनाला भुरळ घालणारं रूप, राधेबरोबर रास खेळणार्या मनमोहनाचं, जाणत्या तत्त्वज्ञांना योगीश्वर कृष्ण भावतो, कर्तृत्ववान विचारी पुरुषांना गीतेचा उद्गाता भावतो आणि जीवनाच्या सगळ्या क्षेत्रांना व्यापून उरणारं त्याचं परमब्रह्म तर शतशतकातल्या महात्म्यांच्या चिंतनाचा विषय होऊन रहातं. इथला कृष्ण मला या सगळ्या रूपांपेक्षा वेगळा, द्वारकेचा राजाच वाटला.

— अरुणा ढेरे (अर्ध्या वाटेवर…)