Articles by हिमगौरी कर्वे

माझ्या भोवताली, माणसांचे रान, चहूबाजूंना असूनही, वाटा सुनसान,–!!! टोचे सले असे एकटेपण,–!! माझ्या भोवताली, नातीगोती किती, प्रश्न एकच पडे, विचारती किती,– टोचे सले असे एकटेपण,–!! माझ्या भोवताली, मित्रपरिवार किती, असंख्य हात निव्वळ, फक्त वर ते उठती, टोचे सले असे एकटेपण–!! माझ्या भोवताली, पिके खूप मतांची, उपयोगाला येती, त्यातील का कधी,–!! टोचे सले असे एकटेपण–!! माझ्या भोवताली, […]

जन्मच जर सोसण्यासाठी, तर दुःख कशाचे करावे,–? आयुष्याला तारण्यासाठी, का सुखाचे आधार घ्यावे,–? इथे कुणी ना आपल्यासाठी, कळवळून मग काय मिळवावे, फक्त मग जगण्यासाठी, शरीरही का झिजवावे,–? थोडा उजेड दिसण्यासाठी, कितीदा डोळे मिटून घ्यावे, पार अंधारा करण्यासाठी, सतत सारखे ठेचकळावे, जखमी मन लपवण्यासाठी, जिद्दीला किती उभारावे, घायाळ जिणे झाकण्यासाठी, डोळेझाक करत राहावे, येतो तो वार करण्यासाठी, […]

उन्हाळे-पावसाळे हिवाळे,सृष्टीचे चक्र अव्याहत, कोण चालवते त्याला असे, तोचि एक भगवंत,–!!! सावली उन्हामध्ये पडते, विधात्याची किमया सतत, ती देहापुढे – पुढे राहते, विज्ञानच लपले निसर्गात,–!!! सागरातून लाट उफाळते, लाटांचे अशा अधांतर, या नेत्रसुखद सौंदर्याचे, रचिता कोण सांगा तर,–!!! रहस्य जिवाच्या जन्माचे, मानव काहीसे उघडत, प्रकार किती ते मृत्यूचे, नाही कोडे उलगडत,–!!! डोंगर-दऱ्या विसंगत, असते त्यांची सदैव […]

कुठे नाही स्वरूप देवा, बघायला मिळत आम्हा, काळीज नमते तुज पाहता, चराचरातील या घटका, — निसर्ग मज वाटतो, तुझेच रुप देवा, तिथेच आम्ही तुला मानतो, स्वरूप कोणते का असे बा, ना तू कुठल्या देवळा, ना कुठल्या मंदिरी, प्रत्येकाच्या हृदयी बसशी,असशी तू हरी,—- प्रेम, माया, ममता, आपुलकी, जिव्हाळा, कुठे तू नसशी फक्त सांग मज गा ,—!!!! माणुसकी […]

किती रंग या जीवनी पहावे, कितीदा पुन्हा नव्याने जगावे,रोज रोज नवीन ताजे, दुःख जिवापाड सोसावे,–!! ठरवलेले नेहमी चुकते, विपरीत काही घडते, अगणित अपेक्षांचे ओझे, इवल्या हृदयाने पेलावे,-? जे विधायक, ते दूर राहते, नकारात्मक ते सारे घडते, आपल्याच जिवाचा बळी रोज नव्याने पहावे लागते,-!! मदतीचा हात करता पुढे, आरोपांना पेंव फुटते , आंधळ्या निर्जन आयुष्याला , रानावनीची […]

रंगाच्या उधळूनी लाटां, नाचल्या किती गोपिका, आज पंचमी, रंगात नाहली, विलक्षण गोकुळाची कळा,|| श्रीहरी नावातच हिरवा, निळा रंग गगनाचा, आभाळभर पसरलेला, रंग शोभे तो निळ्या’चा, अस्तित्त्व’ त्याचे आसमानी, आणि सखाहरी तो धरणीचा,|| २ || गोपिका आज नाचल्या टाकुनी सगळ्या बंधना जिवाशिवांचे’ बनले ”अद्वैत””, विसरून साऱ्या तनांमनां, कृष्णा’सम तो कोण सवंगडी, मिळेल त्यांना नेमका,—??? रंगवुनी टाकती, भान […]

असे कसे विसरलास,आपुल्यातील गोड नाते, माझे,होते ना तुझे, तुझे असायचे रे माझे,–!!! जीव तुझा कासावीस, होई मला उलघाल, मनाचे सोड, तनाचे, मग सोसते हाल-हाल,–!!! प्रीतीची हूल तुझ्या, कशी गावीही नाही,— बनशी असा रुक्ष की, प्रेमाचा लवलेशही नाही,–!!! तरल, मृदू, नाजूक, प्रीत पुन्हा कधी फुलेल, शेजेवरील मोगरा, पुन्हा कधी बहरेल,-? तारुण्याचा बहर आपुला, ओसरला नाही पुरता, तरीही […]

जखमी होऊन पिल्लू पडले, घायाळ, केविलवाणे, करुण आवाजी साद घाले, आईस बोलावे सारखे, पक्षीण भोवती घिरट्या घाले, चोचीने त्यास गोंजारी, कळेना तिला काय जाहले, कसे पडले ते खाली ,–? करूण साद ती ऐकून कोणी, धावत आला दयावंत, अती गरीब असूनही, पक्षिणीस भासे देवदूत, हळुवार हाते पिल्लाला, जवळ घेऊन कुरवाळी, साशंक मनाने पक्षीण मात्र, सारखी हिंडे भोवताली, […]

या कातरल्या क्षणांना,सय तुझी येते,– उन्हाची तप्त काहिली, चटकन् दूर होते, वारा धुंद वाही, ढग जाती प्रवासी, अधूनमधून बिजलीही, उगा आपुले दर्शन देई, अशा वेळी आठवे मज, सोनेरी प्रभेची सांज, याच समुद्रकिनारी, वाजली मिलनाची गाज, नभ सुंदर सोनबावरे, होते भेटीस साक्षी, कूजन करीत बागडती, पक्षी आनंदें वृक्षी, किनारा दूरवर तटस्थ, उभ्याने राखी सागराला, मिलनाची किती उदाहरणे, […]

भाषा जिला गौरवते,त्या मातीचेच गान , मातेहूनही ती मोठी, भाषा देतसे अधिक वेलांटी,! ती आहे सृजनांत , सर्वांची काळी आई, तिच्या कुशीतून जन्म घेतो, आपण सारे, पक्षी, प्राणी, –! ती करते जसे संगोपन, जिवांचे नित्य जतन, म्हणूनच तिला रोज करावा, नेमाने आपण प्रणाम,—! काय तिची महती वर्णावी, कणातही आहे सत्व, जीवनातील संजीवनी, तिच्याविना सृष्टी निर्जीव,–! जोडीदार […]